დღეს დიდი ქართველი მსახიობი- გიორგი (გოგი) გეგეჭკორი 98 წლის გახდებოდა
Read Time:4 Minute, 7 Second
დაიბადა 1923 წლის 23 თებერვალსქართველი მსახიობი, საქართველოს სახალხო არტისტი (1955).
ბიოგრაფია
გიორგი გეგეჭკორი დაიბადა 1923 წლის 23 თებერვალს, პედაგოგ თამარ გელოვანისა და პოეტ ვლადიმერ გეგეჭკორის ოჯახში.[1] მათ ოჯახში ხშირად იყრიდნენ თავს ქართული კულტურის სხვადასხვა დარგის მოღვაწეები. მათი საუბრები უმეტესად ხელოვნების სფეროს შეეხებოდა. გიორგი ყოველთვის გატაცებით უსმენდა მათ, ფიქრობდა, კითხულობდა თეატრის შესახებ ყველაფერს, რაზეც კი ხელი მიუწვდებოდა. საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ, გეგეჭკორი შევიდა შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრში სამსახიობო ფაკულტეტზე. 1944 წლიდან შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრის მსახიობია. მოღვაწეობდა კინოსა და ტელევიზიაში. ეკრანზე ორმოცამდე დიდი თუ მცირე როლი განასახიერა. რადიოში, სტუდენტობიდან მოყოლებული, კითხულობდა ლექსებს, მოთხრობებს, ზღაპრებს, იგავ-არაკებს, ქმნიდა საინტერესო სახეებს რადიოდადგმებში. უფრო გვიან, როდესაც გეგეჭკორი უკვე აღიარებული, პოპულარული მსახიობი გახდა, მის ცხოვრებაში ხელოვნების კიდევ ერთი დარგი – ტელევიზია შემოვიდა. არც არაფერი იყო გასაკვირი იმაში, რომ თავისი საქმის ოსტატი, პირველი ნაბიჯებიდანვე ქართული ტელევიზიის მუდმივი თანამგზავრი გახდა.
ოჯახი
გიორგის ლექციები გვიან უმთავრდებოდა და იგი მის მომავალ ცოლს ნათელას ყოველთვის აცილებდა სახლამდე. მოგვიანებით, გოგონა შინაც ეპატიჟებოდა თავაზიან ყმაწვილს და ჭიქა ჩაიზე აგრძელებდნენ საუბარს ხელოვნებაზე, თეატრზე, სპექტაკლებზე. ნათელას დედას არ გამოჰპარვია ვაჟის ხშირი სტუმრობა და ერთხელაც, როცა მესამე ჭიქა ჩაი დალიეს, სტუმარი კი წასასვლელად ისევ ფეხს ითრევდა, სიცილით უკითხავს ქალიშვილისთვის: ვერ ხედავ, რომ ამ ჩვენს სტუმარს არ უნდა წასვლა, ხომ არ დაგვეტოვებინაო? გიორგის გაღიმებია და ნათელასთვის უთქვამს: ხომ ხედავ, დედაშენი ხვდება და შენ რით ვერ მიგახვედრე, რომ ჩვენი ურთიერთობა დიდი ხანია მეგობრულს გასცდაო. ამის შემდეგ მათ 1953 წლის 14 მარტს იქორწინეს. სტალინი ახალი გარდაცვლილი იყო, ამიტომაც მათ მხოლოდ ხელი მოაწერეს, ქორწილი კი აღარ გადაუხდიათ. მათ ორი შვილი შეეძინათ : მანანა და გიორგი. ქალიშვილი — ფსიქოლოგია, ვაჟი კი — ფერმწერი[2]
თეატრი
1944 წელს დაამთავრა შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრში, სადაც 120-მდე როლი შეასრულა. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო მიხეილ მრევლიშვილის პიესაში „ბედი მგოსნისა“ განსახიერებული ნიკოლოზ ბარათაშვილის როლი. ამ სპექტაკლმა დიდი პოპულარობა მოუტანა გიორგი გეგეჭკორს. შემდეგ შეასრულა სხვადასხვა როლები: მგელი („ჭინჭრაქა“), ჰამლეტი („ჰამლეტი“) და სხვ. ნოდარ დუმბაძის „თეთრ ბაირაღებში“ ტიგრან გულოიანის როლი ხუთასზე მეტჯერ ითამაშა. დავით კლდიაშვილის „სამანიშვილის დედინაცვალში“ , სადაც გიორგი გეგეჭკორი პლატონ სამანიშვილის როლს ასრულებდა, საეტაპო მნიშვნელობა ჰქონდა რუსთაველის თეატრისთვის. იგი ითვლება ქართული თეატრის „პატრიარქად“.
კინო
1954 წელს პირველად მიიღო მონაწილეობა კინოში, ის სიკო დოლიძემ მიიწვია ფილმში ჭრიჭინა, ლევანის როლზე. კინოში შეასრულებული აქვს 33 როლი. იწვევდნენ საბჭოთა კავშირის კინოსტუდიებშიც. გიორგი გეგეჭკორი გამოირჩეოდა ქართულ და რუსულ ენაზე დახვეწილი მეტყველებით, უნარით ზუსტად, ზოგჯერ ფარული ირონიით, გროტესკით, ტრაგიზმითა თუ სევდით, გადმოეცა სათქმელი. მიიჩნეოდა მხატვრული თუ საავტორო ტექსტის საუკეთესო მკითხველად. მის მიერ სანდრო კარიძის როლი ფილმ დათა თუთაშხიაში საოცარი სამსახიობო ნიჭითაა შესრულებული. მისი დახვეწილი მანერა, სამხსახიობო ოსტატობა, მისი გენია გულგრილს ვერავის ტოვებს. მისი უკანასკნელი როლი ფილმი 6 და 7 აღმოჩნდა 2003 წელს.
მოგონებები გიორგი გეგეჭკორზე
მიხეილ თუმანიშვილი: „თუ გიყვართ თქვენ სიცილი. გინდათ, გულიანად იცინოთ. თუ გსურთ, დატკბეთ კომედიის მსახიობის ბრწყინვალე ოსტატობით, მაშინ დაუყოვნებლივ შეეცადეთ, იშოვოთ ბილეთი რუსთაველის თეატრის სპექტაკლზე „ამბავი სიყვარულისა“ და ნახეთ გიორგი გეგეჭკორი, რომელიც ამ სპექტაკლში ასრულებს ექვთიმე ქათამაძის როლს“.
ნათელა ურუშაძე : „გიორგი რბილი ხასიათის, ბუზღუნა, მაგრამ უხმაურო ადამიანი იყო. ჰქონდა კარგი იუმორი, რომელსაც უფრო ხშირად თავდაცვისთვის იშველიებდა. გიორგი საოცრად ყურადღებიანი მეუღლე და მამა იყო. არ მახსოვს, უცხოეთში წასულს, ჩვენთვის არ ჩამოეტანოს უამრავი საჩუქარი“.
გიორგი გეგეჭკორი გარდაიცვალა 2003 წლის 11 მარტს. დაკრძალულია დიდუბის საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში.
ფილმოგრაფია
1954: „ჭრიჭინა“ (ლევანი) რეჟისორები სიკო დოლიძე, ლევან ხორივანი
1956: „ეთერის სიმღერა“ ( ნესტორი) რეჟ. სიკო დოლიძე
1956: „აბეზარა“ (ვახტანგი) რეჟ. ნიკოლოზ სანიშვილი
1957: „ქალის ტვირთი“ (ნიკო) რეჟ. ნიკოლოზ სანიშვილი
1959: „წარსული ზაფხული“ (ბესარიონი) რეჟისორები ნელი ნენოვა, გენო წულაია
1962: „თოჯინები იცინიან“ რეჟ. ნიკოლოზ სანიშვილი
1962 : „ექიმი მიდის ფეხბურთზე“ რეჟ. სერგო ევლახიშვილი
1962 : „ანკესი და სეინერი“ რეჟ. სერგო ევლახიშვილი
1962 : „არდაგეგებზე“ (მამა) რეჟ. მერაბ კოკოჩაშვილი
1967: „ქალაქი ადრე იღვიძებს“ რეჟ. სიკო დოლიძე
1967: „ჩემი მეგობარი ნოდარი“ (ლოგიკის მასწავლებელი) რეჟ. დავით რონდელი
1968: „ბიჭი და ჩიტი“ რეჟ. კონსტანტინე (კოტე) სურმავა
1970: „წყალდიდობა“ (ფრენჩიანი კაცი) რეჟ. თენგიზ გოშაძე
1971: „სამკაული სატრფოსთვის“ (ჟანდარი) რეჟ. თენგიზ აბულაძე
1972: „ჩარი რამა“ (დირიჟორი) რეჟ. ნიკოლოზ სანიშვილი
1973: „ვერის უბნის მელოდიები“ (ფარმაცევტი) რეჟ. გიორგი შენგელაია
1974: „ღამის ვიზიტი“ (გოგოლაძე) რეჟ. ნიკოლოზ სანიშვილი
1975: „საქმე გადაეცემა სასამართლოს“ (სართანია – ინჟინერი) რეჟ. ვალერიან კვაჭაძე
1975: „გაქცევა გათენებისას“ (ლონგინოზი) რეჟ. სიკო დოლიძე
1975: „აურზაური სალხინეთში“ (დათიკო) რეჟ. ლანა ღოღობერიძე
1976: „ბაკულას ღორები“ (გალაკტიონი) რეჟ. ბიძინა რაჭველიშვილი
1976: „ნატვრის ხე“ (ჩაჩიკა/ჭიჭიკორე) რეჟ. თენგიზ აბულაძე
1978: „დათა თუთაშხია“ (სანდრო კარიძე) რეჟისორები გრიგოლ (გიგა) ლორთქიფანიძე, გურამ (გიზო) გაბესკირია
1978: „ბათა ქექია“ (საბა) რეჟ. ლეილა გორდელაძე
1979: „კაცია ადამიანი?!“ ( მოსე) რეჟისორები სიკო დოლიძე, ქეთი დოლიძე
1981: „მოხუცი მემანქანე“ რეჟ. თენგიზ გოშაძე
1982: „სევდიანი საყვირი“ რეჟ. დავით კობახიძე
1987: „ფესვები“ (ჯანდიერი) რეჟ. ყარამან (გუგული) მგელაძე
1998: „ქველი (კეთილისმყოფელი)“ რეჟ. ვალერიან კვაჭაძე
1991: „სიბრძნე სიცრუისა“ (მოტირალი-მოცინარი, ორი პურით მემასპინძლე, მცველი) რეჟ. ნანა ხატისკაცი
1996: „რა გაცინებს?“ რეჟ. თეიმურაზ ბუტიკაშვილი
2001: „ანთიმოზ ივერიელი“ (ივერთ მონასტრის ბერი) რეჟ. გიული ჭოხონელიძე
2003: „6 და 7“ (მისტიკური დრამა, ადამი და ევას სულიერ ისტორიაზე) რეჟ. გენო ცაანა
ნათამაშები როლები
რუსთაველის თეატრი
მიხეილ მრევლიშვილი „ბედი მგოსნისა“ (ნიკოლოზ ბარათაშვილი)
ფილიპ დიუმანუა, ადოლფ ფილიპ დენერი „დონ სეზარ დე ბაზანი“ ( დონ სეზარი)
გიორგი ნახუცრიშვილი „ჭინჭრაქა“ (მგელი)
უილიამ შექსპირი „ჰამლეტი“ (ჰამლეტი)
უილიამ შექსპირი „მეფე ლირი“ (გლოსტერი)
უილიამ შექსპირი „ოტელო“ (იაგო)
უილიამ შექსპირი „რიჩარდ III“ (ბაკინგემი)
ნოდარ დუმბაძე „საბრალდებო დასკვნა“ (ტიგრან გულოიანი)
დავით კლდიაშვილი „სამანიშვილის დედინაცვალი“ (პლატონ სამანიშვილი)
ჯილდოები, პრემიები და პრიზები
1955: საქართველოს სახალხო არტისტი
საქართველოს სახელმწიფოს პრემიის ლაურეატი
კოტე მარჯანიშვილის პრემიის ლაურეატი
ღირსების ორდენის კავალერი
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %
Comments
0
0
