ჩემს სოფელში, ზედა საქარაში (ზესტაფონის რაიონი) ამ დღეს „ბარბალობას“ ეძახიან და „მეკვლეობის“ ტრადიციაც ახლავს თან.ამას იმით ხსნიან, რომ რა დღესაც ბარბარობა დგება, სწორედ იმ დღეს ემთხვევა შობა და ძველი სტილით ახალი წელი. მეკვლეს, ჩვენში „მეფეხეს“ უწოდებენ და ამ მისიის შესასრულებელ ადამიანსაც განსაკუთრებულად არჩევენ. ვისაც ბარბარობას მოიწვევენ, სწორედ ის იქნება შობის და ბედობის(15 იანვარი) მეფეხეც.გამიმართლა და რაც ფეხზე მყარად დავდექი(ასე 4-5 წლიდან) თ ამამად შემიძლია განვაცხადო და „ თელი“ უბანი დამემოწმება, რომ გამორჩეეული და საკმაოდ მოთხოვნადი მეკვლე ვიყავი…”
ნეტარხსენებულ დედაჩემს, განსაკუთრებით უყვარდა ეს დღესასწაული.ბარბარობის წინა დღეს,
დილიდანვე წავიდოდა
ზესტაფონში და
სანოვაგით დატვირთული ბრუნდებოდა შინ.
რადგან როგორც ჩვენს სოფელში ამბობენ, „რავარც ბარბალობას შეხვთები, ისთე იქნები თელი წელი“ და დღესასწაულს საგანგებოდ მომზადებული ხვდებოდა. 
თითქმის ყველა ბარბარობა მახსოვს…ყოველთვის იყო თოვლი,
ყველა დიასახლისი აცხობდა ლობიანებს.
დედაც, მაგრამ მე ამ სამზადისს
ვერ ვესწრებოდი…
საპატიო მიზეზიც მქონდა,
მხოლოდ მეზობლების კი არა, საკუთარი ოჯახის მეკვლეც ვიყავი და ადრევე მივდიოდი მეზობელთან დასაძინებლად,
წელმონაცვლეობით აგაბოს თამარასთან ან მედიასთან.
ვისთანაც ვიძინებდი, იმ ოჯახის მეკვლეობა, „უალტერნატივოდ“ მამაჩემს ევალებოდა…ყველა მეზობლისთვის, ტკბილეულთან და ფულთან ერთად , საკმაოდ მოზრდილი პარკებით სიმინდის მარცვლებიც მიმქონდა. რადგან ბარბარობას შეტანილის უკან გამოტანა აღარ შეიძლებოდა, ჩანთას ჭიშკართან ვტოვებდი.
ფულს წინა დღით, თვითონვე მაძლევდნენ და პირველ ხანებში, სანამ ჩემს „უნიკალურ მონაცემებში“ დარწმუნდებოდნენ, „მამეცადინებდნენ“ კიდეც,როგორ მიმეწოდებინა ფული, დამებნია სიმინდის მარცვლები და დამელოცა ოჯახი, წვრილფეხი, ოთხფეხი და „სამფეხი“ არ წამომცდენოდა…
ახლაც ბარბარობაა, ამ მშვენიერმა თოვლმა და გარემომ, ისევ ბაშვობაში დამაბრუნა. მიუხედავად იმისა, რომ დედამ, ბებიამ, აგაბოს თამარამ, შალიკოს აგრაფინამ, ბესომ, გიამ, ჩვენმა კობამ და კიდევ ბევრმა ახლობელმა და მეგობარმაზეციურ სოფელში გადაინაცლა, მაინც შევძელი, ბედნიერად მეგრძნო თავი… იმიტომ, რომ ხვალ „ბარბალობაა“ და დღეს ამ ყველაფრის გახსენება შემიძლია..იმიტომაც, რომ
„ასე ლამაზი თოვლი მოვიდა“ …
ბედნიერი ვარ, რომ მაქვს სამშობლო,
ასე თბილი და ასე ლამაზი,
მყავს ანა და გიო, რომლებმაც უცერემონიოდ, სრულიად ბედნიერი „ჩამომამეკვლევეს“ და მთელი დღე ემზადებიან ხვალისათვის…
მაინც მინდა, ბავშვობა გავიხსენო და იდეკვ ერთხელ, წმიდა სამების საკათედრო ტაძრის პირველი თოვლით გასპეტაკებული ულამაზესი ეზოდან, სადაც ღვთის წყალობით ახლა ვიმყოფები, ბედნიერი მომავალი და ახალ წელი ვუსურვო ჩემს ხალხს და ქვეყანას!
ბევრი შეიძლება,შემედავოს, დღეს მეკვლეობა, არ არისო…ჩემს სოფელში,
ჩემს ოჯახში ნამდვილად არის.
მეც, ნამდვილად მთელი გულით, გილოცავთ ამ დიდებულ დღესასწაულს და მუხლმოდრეკით ვევედრები წმიდა ბარბარეს, ევედროს უფალს, ჩემი ცოდვების მიტევებისთვის და თვითონაც მაპატიოს, შემინდოს ჩემი შეცოდებანი.
წმიდაო დიდმოწამე ბარბარე! დაიფარე ჩვენი შვილები, კარგად უმყოფე მშობლები, ხოლო ობლებს და უპოვართ შენი წმინდა კალთა გადააფარე!ქალწულებითა განშვენებულო და წამებითა გაბრწყინვებულო, სასწაულთა მოქმედო, სენთა და ბუგრთა მკურნალო, დიდო ქალწულმოწამეო ბარბარე, მეოხ გვეყავ ჩუენ ცოდვილთა.ენძელა მაჭავარიანი.
ბარბარობა. 2012 წელი- წერს, ჟურნალისტი და ყოფილი პარლამენტის წევრი ენძელა მაჭავარიანი.