პარასკევი, მარტი 14, 2025

თემურ ჭკუასელი – „გენერლობიდან“… მწერლობამდე „ქართული სიმღერის შესრულებას, იქნებ, ხმაზე მეტადაც – გული სჭირდება…“

თანამედროვე ცხოვრების ტემპის პირობებში რთულია წარმოიდგინო როგორ შეიძლება თანაბრად ემსახურო რამდენიმე „ბომონს“ – მწერლობას, მუსიკას, პოლიტიკას… ამავდროულად, არ მოწყდე საზოგადოებრივ ცხოვრებას, მეგობრებს, დარჩე ლაღი და შეინარჩუნო გამორჩეული იუმორი…

ახლახან ქართველი მომღერლის, ფილოლოგისა და პოლიტიკოსის, თემურ ჭკუასელის ახალი წიგნის წარდგინება გაიმართა. უცნაურმა სათაურმა („კენჭები თირკმელში“) საზოგადოების ინტერესი კიდევ უფრო გააძლიერა. მწერალთან წიგნის შესახებ საუბარი ქართული სუფრის, „ქართული ხმების“, ბავშვობის, გამორჩეული მეგობრებისა და საერთოდ, ცხოვრების განვლილი გზის შესახებ სევდისა და იუმორის მონაცვლეობით გაგრძელდა…

– ბატონო თემურ, თქვენი ბოლო რომანი უცნაური სათაურით („კენჭები თირკმელში“) დაიბეჭდა… სათაურის თქვენეული გააზრება როგორია?

– როცა მთავარი გმირი  იწვება, ადგილზე კენჭები რჩება და ცხადი ხდება, რომ თირკმელში კენჭები ჰქონდა, თუმცა, ასე მარტივადაც არაა საქმე (იცინის). თუ წარმოვიდგენთ, რომ ჩვენი ცხოვრება ერთი დიდი თირკმელია, ყველაფერი, რაც ამ ცხოვრებაში გადაგვხდენია, შესაძლოა, კენჭებად მივიჩნიოთ…

– მუსიკას „გემო“ პირველად როდის გაუსინჯეთ?

– ჩუღურეთში კლდეზე მიშენებულ სახლში ვცხოვრობდით. კლდე ნესტიანი იყო და ყოველ ზამთარს ფილტვების ანთებით ვხვდებოდი. მეზობელი გვყავდა, სამხედრო კომისარი. რაღა თქმა უნდა, მდიდრები იყვნენ. შვილი, ზურიკო, ჩემი ასაკის იყო. მათთან სახლში მასწავლებელი დადიოდა და ზურიკოს ფორტეპიანოზე ამეცადინებდა, მუსიკალურ ათწლედში აპირებდა ჩაბარებას. საბუთების შეტანისას, ზურიკოს დედამ, რომელიც დედაჩემთან მეგობრობდა, დედას უთხრა, წამოიყვანე თემურიც, ალბათ, ვერ მოხვდება, მაგრამ მაინც, სცადეთო. წამიყვანეს და მოხდა ისე, რომ მე ჩავაბარე, ზურიკოს კი არ გაუმართლა… იმის გამო, რომ სახლში პიანინო არ გვქონდა, ვიოლინჩელოს ჯგუფში ჩამრიცხეს. წარმოიდგინეთ ჩუღურეთი… ძველი ბიჭები… და თემური ვიოლინჩელოთი ხელდამშვენებული… რაღა თქმა უნდა, ეზოს ბიჭებმა დაცინვა დამიწყეს… მე კი საკუთარი ხელით დავლეწე ჩემი ინსტრუმენტი. ასე დასრულდა ჩემი მუსიკალური განათლება…

-შეგიძლიათ ახსნათ ის ფაქტი, რომ ქართველ მსმენელს დღემდე განსაკუთრებული დამოკიდებულება აქვს „ქართული ხმების“ მიმართ და მის თითოეულ წევრს ინდივიდუალურად, დამოუკიდებლად იცნობს, უყვარს?

– მაშინ რომ ეთქვათ, მსგავსი სიყვარული ჩვენ მიმართ დღემდე გაგრძელდებოდა, ვერაფრით დავიჯერებდი. ახლაც 11 კონცერტი უნდა ჩავატაროთ სხვადასხვა რეგიონში. დარბაზების დასაქირავებლად თანხა ტურიზმის დეპარტამენტმა გამოყო, თუმცა, სადაც დავრეკეთ, ყველამ გვითხრა, რომ თანხას არ გადაგვახდევინებენ… დამეთანხმებით, ამ დროში ეს ფაქტი საოცარი და მეტად დასაფასებელია… „ქართულმა ხმებმა“, ლამაზი და ჭირვეული ქალივით, ბევრი ბრწყინვალე დღე და ბევრიც გულისტკივილი მოიტანა… პირველმა თაობამ თავი ერთად ტელევიზიაში მოვიყარეთ. თითქმის ყოველდღე ვმღეროდით. ანსამბლის შესახებ იდეა მე გამიჩნდა, გოგი დოლიძემ მხარი დამიჭირა და იდეას ფრთა შევასხით. იცით, შვეიცარიაში ერთმა ცნობილმა ფოლკლორისტმა მითხრა, იტალიელმა ჟურნალისტმა მსოფლიოს ხალხთა სიმღერების კლასიფიკაცია მთხოვაო. პირველი ადგილი, ბუნებრივია, საქართველოს მივანიჭე… და რომ ვიგრძნოთ დანარჩენ მსოფლიოსთან შედარებით რამდენად შორსაა და განსხვავებულია ქართული სიმღერა, მეორე და მესამე ადგილი ცარიელი დავტოვე და სხვა ქვეყნების დასახელება მეოთხე ადგილიდან განვაგრძეო… მე, პირადად, მაგალითად, ძველი გურული მომღერლები არცერთი არ მგონია ბახზე, მოცარტზე ან ბეთჰოვენზე ნაკლები… მიუხედევად იმისა, რომ მუსიკალური განათლება არ ჰქონდათ, წინაპრებისგან მიღებული ცოდნით სასწაულებს ჩადიოდნენ…

– გაიხსენეთ გურიაში გატარებული ბავშვობა…

– ბრწყინვალე ბავშვობა მქონდა. ამ ასაკში, სადაც არ უნდა იზრდებოდე, ბედნიერი ხარ მხოლოდ იმიტომ, რომ ბავშვი ხარ. პირველი ორი წელი ჩიბათის სკოლაში ვსწავლობდი. დედა თბილისში მუშაობდა, მე ბებიასთან ვიზრდებოდი. მახსოვს, დედამ თბილისიდან სკოლის ფორმა გამომიგზავნა. ასეთი მხოლოდ მე მეცვა და ამის გამო გენერალს მეძახდნენ… ბებიას, ნინუცა ჭყონიას კერძები საქვეყნოდ იყო ცნობილი. ერთხელ თბილისში სტუმრად ჩვენი ნათესავი, ჭოლა ჭყონია მოვიდა. დედამ კეჟერა ფხალი და მჭადი მიართვა. გასინჯა თუ არა, იყვირა – ნინუცა ჩამოვიდაო? დედამ იუარა. ჭოლამ, ნუ გადამრევთ, ნინუცას გაკეთებულია ეს ფხალიო. ის ფხალი მართლაც მისი გაკეთებული იყო – წინა საღამოს მატარებელს გამოატანა… წარმოიდგინეთ, როგორი ხელი ჰქონდა, რომ მისი გაკეთებული კერძი წლების შემდეგ ჭოლამ თბილისში იცნო… ვფიქრობ, ყველა ბავშვს აუცილებლად უნდა ჰქონდეს კონტაქტი სოფელთან, რადგან იქაური პეიზაჟები სამუდამოდ მიჰყვება ცხოვრების მანძილზე. ასე გამომყვა მეც და როცა მოწიფულეობის ხანაში მეორე წიგნი, „კვამლის სინდრომი“, დავწერე, მთლიანად სოფელ ჩიბათს და ნინუცა ბებიას მივუძღვენი. მეგობარმა იხუმრა კიდეც, ოლღა ბებია და ნინუცა ბებია უნდა გავაცნოთ ერთმანეთსო… ვფიქრობ, ეს წიგნი  ჩემ მიერ დაწერილ წიგნებს შორის ერთ-ერთი გამორჩეულია.

– თამადობა და სუფრის წესიც იქვე შეითვისეთ?

– სუფრის წესი გურიაში ბოლო დრომდე იყო შემორჩენილი. სტუმრები მასპინძლის შემოგებებისას სიმღერას, „სიყვარულმა მოგიყვანა“, იწყებდნენ. ეზოში შესვლისას მასპინძელი სტუმრებთან ერთად „მასპინძელსა მხიარულსას“ იმღერებდა. სანამ სუფრას შემოუსხდებოდნენ, აუცილებლად შეასრულებდნენ საერო საგალობელს, „დღეს საღვთომან მადლმან ყოვლად წმიდისამ მან შეგვკრიბნა ჩვენ“. თამადას აირჩევის შემდეგ კი „თამადებს გაუმარჯოს“ დაამღერებდნენ. პირველი სასმისი მშვიდობის იყო და იქვე „ჩვენ მშვიდობას“ მოაყოლებდნენ. მხოლოდ ამის შემდეგ იწყებოდა ლხინი. ქართულ სუფრას დიდი მადლი დაჰყვება. ერთხელ, ჩვენს, „ქართული ხმების“ წევრების სუფრაზე ფინელი ცოლ-ქმარი მოხვდა. ბუნებაში ვიყავით, არაგვის პირას. მოგვიანებით, ქმარმა სიტყვის თქმის უფლება ითხოვა. აღმოჩნდა, რომ 30-წლიანი თანაცხოვრების შემდეგ მათ დაშორება დაუგეგმავთ, მანამდე კი უკანასკნელი მოგზაურობა საქართველოში გადაუწყვეტიათ. მადლობა უფალს, რომ მოგზაურობისთვის თქვენი ქვეყანა შევარჩიეთ და თქვენს სუფრასთან მოვხვდით, ნანახმა ურთიერთდამოკიდებულებამ და განცდილმა ემოციებმა მიგვახვედრა, რომ ცხოვრების სილამაზე არა დაშორებაში, არამედ ერთად ყოფნაშია, ცივი გონებით თვეების მანძილზე ნაფიქრი ერთი სუფრის ემოციურობამ გადაფარაო და ერთმანეთს გადაეხვივნენ… ერთხელ ამერიკიდან 7 მზარეული ქალბატონი გვესტუმრა. კახეთში წავედით. ერთ-ერთი ფეხმძიმედ იყო. კახეთი რომ დავათვალიერეთ, იყალთოში ადგილობრივის ოჯახში აივანზე გაშლილ სუფრას მივუსხედით, საიდანაც კავკასიონი ჩანდა. ვუთხარი, იქიდან დაღესტნელები გადმოდიოდნენ და ხალხს იტაცებდნენ-მეთქი და „იავნანამ რა ჰქმნას“ შინაარსიც მოვუთხრე. დასასრულს დავამატე, ახლა ჩვენ ვიმღერებთ და როცა თქვენ უკვე შვილთან ერთად დაბრუნდებით საქართველოში, ის ამ სიმღერას აუცილებლად იცნობს-მეთქი. ისიც დავამატე, რომ ბიჭი გაუჩნდებოდა. ემოცია ვერ შეიკავეს და იტირეს… მოგვიანებით დამიკავშირდა ეს ქალბატონი, მითხრა, რომ ბიჭი შეეძინა და მალე ჩამოსვლას დამპირდა, თუმცა, მერე იყო 90-იანი წლები და დაწყებული ურთიერთობები თოვლივით გაქრა… ასე რომ, ქართულ სუფრას უდიდესი ძალა აქვს. თამადა თუ კარგია, ლხინი არასოდეს გადაიქცევა ღრეობად… რაც შეეხება ჩემი ბავშვობის ხანის შემდგომ პერიოდს, მეორე კლასის შემდეგ თბილისში გადმომიყვანეს, მამა ნერვიულობდა – სამუდამოდ შერჩება გურული კილო ბაღანასო… მამა ცნობილი ფიზიკოსი იყო. მეც უნივერსიტეტში ფიზიკის ფაკულტეტზე ჩავაბარე, თუმცა, ჩხუბის გამო გამრიცხეს და მაშინვე ჯარში წამიყვანეს. იქ ყოფნისას გარდაიცვალა ჩემი ნინუცა ბებია, თუმცა, სამწუხაროდ, არ შემატყობინეს. მითხრეს, რომ გულზე მედალიონით დაკრძალეს, რომელშიც ჩემი ფოტო იდო… ჯარიდან ჩამოსული უნივერსიტეტში აღმადგინეს, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ საგანი გადავიწყებული მქონდა და მასალის დასაძლევად აღარც ნებისყოფა მეყო და აღარც სურვილი აღმომაჩნდა… უნივერსიტეტში ჩაბარებისას მისაღებ გამოცდებზე ქართულ წერაში უმაღლესი შეფასება მივიღე. საერთოდ, გამოცდაზე ყოველთვის თავისუფალ თემას ვწერდი. თემა „ჩემი საყვარელი გმირი“ იყო. როგორც წესი, ამ დროს რომელიმე პარტიზანზე ან რევოლუციონერზე უნდა დაგეწერა. ტრადიცია დავარღვიე და გმირად ბაბუის მამა, ცნობილი ფირალი, სისონა დარჩია ავირჩიე. მეფის რუსეთის კანონის მიხედვით, თუ აბრაგს 12 წელი ვერ დაიჭერდნენ, სასჯელი მოხდილად მიიჩნეოდა. სისონა ერთადერთი ფირალი იყო, რომელსაც ეს ვადა 2 თვეში უსრულდებოდა, თუმცა, ფულის გამო ღალატით მოკლეს. მანამდე ძმა, ვასილა დარჩია მოუკლეს. მის დაკრძალვაზე მივიდა, ყაზახების რიგი გაიარა და ძმა იტირა. აცადეს, უნდოდათ სახლიდან გამოსული აეყვანათ, თუმცა, აღარ გამობრუნდა და სახლის უკანა მხარეს, ციცაბო ფლატედან გადახტა… ფეხი მოიტეხა, მაგრამ მაინც გაიქცა. თემის დასასრულს ვწერდი, იმ ფლატეს რომ გადავხედავ, თითქოს სისონა დარჩიას ნაბადი მელანდება და ცნობილ სიმღერას ვღიღინებ-მეთქი… „სისონაი დარჩიაი ნაქებია ბიჭობაში,/ შევიდა და ძმა იტირა, არ შეშინდა იმდონ ჯარში,/ ცალ ხელში თოფი ეჭირა, ცრემლი მოასხამდა თვალში,/ შენ კვტარი და მე ცოცხალი, რაფერ გევიარო ხალხში?!“ ნაწერმა დიდი აჟიოტაჟი გამოიწვია. ცნობილ პროფესორ ალექსიძეს გაუსწორებია. დამიბარა, შენი ადგილი ფიზიკის ფაკულტეტზე არ არის, გინდა ჟურნალისტიკაზე გადაიტანე საბუთები, გინდა – ფილოლოგიაზე, შენი შავი ნაწერი სახლში მაქვს და ძილის წინ ვკითხულობ ხოლმეო. ჰოდა, ჯარიდან ჩამოსულმა ფილოლოგიის ფაკულტეტს მივაკითხე. მართალია, ყველა საგანი განსხვავებული იყო, მაგრამ მოვინდომე და ჩავაბარე. ა, ბატონო, სწორედ ამის გამო ვარ დღეს თქვენ წინაშე არა ფიზიკოსი, არამედ ქართული ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი…

– პედაგოგად გიმუშავიათ?

– არასოდეს.

– სურვილი არ გქონდათ თუ საშუალება არ მოგეცათ?

– როგორც გურულების უმრავლესობას, ფეთქებადი ხასიათი მაქვს. თუმცა, ვფიქრობ, არ ვიქნებოდი ცუდი პედაგოგი, რადგან ბავშვების ყურადღებას ადვილად ვიპყრობ. როცა მათთან ვსაუბრობ, ყოველთვის სულგანაბული მისმენენ… სხვათა შორის, ერთ-ერთ პროექტში ჩავერთე, რომლის ფარგლებშიც სექტემბრიდან სკოლებში სხვადასხვა თემაზე ვისაუბრებ… ასევე, მალე გამოვა წიგნი, რომელიც მოზარდებს სკოლის დამთავრებისას საჩუქრად გადაეცემათ. წიგნში თავების მიხედვით საუბარია სამშობლოზე, ჩვენს წარმომავლობაზე, ზნეობაზე, ღირსებაზე, პურსა და ღვინოზე, ტკივილზე, შვებაზე, სიმღერაზე, მიწაზე, სისხლსა და ბევრ სხვა საჭირო თემაზე…

-თქვენი უახლოესი მეგობარი, გოგი დოლიძე გაიხსენეთ…

– ის, რასაც გარდაცვალების გამო მოტანილი დიდი ტკივილი ჰქვია, პირველად მაშინ განვიცადე. მეორედ კი – როცა მეუღლე დავკარგე. გოგის ამ ქვეყნიდან წასვლა ნამდვილად იყო მოწმენდილ ცაზე მეხის გავარდნა… ბათუმში ერთად ვიყავით. ჩვენ წინა საღამოს წამოვედით, გოგიმ, ხვალ ჩამოვალო. 1996 წლის 8 მარტი იყო. 12 საათზე რეპეტიცია გვქონდა. გამორიცხული იყო გოგის რეპეტიციაზე დაეგვიანა. მალე ნაცნობი მოვიდა, მე გამიხმო და ამ უბედურების შესახებ მითხრა… გოგი მაგალითი იყო როგორ უნდა შეასრულო ქართული სიმღერა… ქართული სიმღერის შესრულებას, იქნებ, ხმაზე მეტადაც, გული სჭირდება… ჰოდა, გოგის ჰქონდა ძალიან დიდი გული…  ყველა ჟანრში თანაბრად არაჩვეულებრივად მღეროდა. რომ ჰკითხავდნენ, სიმღერა როდის დაიწყეო, ვპასუხობდი ხოლმე, დედამ აკვანში ნანა რომ უმღერა, გოგიმ პირველი ხმა უთხრა-მეთქი. რომ გარდაიცვალა, ყველას ჰქონდა განცდა, რომ მისი მეგობარი გარდაიცვალა. ასეთი დამოკიდებულება ჰქონდა ადამიანებთან. პრაქტიკულად, სხვისთვის ცხოვრობდა. ერთ ამბავს მოგითხრობთ და სრული წარმოდგენა შეგექმნებათ მის პიროვნებაზე… საავადმყოფოში მეგობრის დედის სანახავად ვიყავით.  გამოსვლისას გვერდით პალატიდან საუბარი მოგვესმა. ავადმყოფი ცოლი მეუღლეს შესჩიოდა, რომ წამალი სჭირდებოდა. მეუღლე არწმუნებდა, რამეს ვიზამ და ვიშოვიო, თუმცა, ჩანდა, რომ დიდი იმედი არ ჰქონდა. მეორე დღეს გოგია მივიდა, ექიმს წამალი გადასცა და უთხრა ვისაც სჭირდებოდა. თავად არც უნახავს ის ავადმყოფი ქალბატონი… რომ დაიძინებდა, მისი გაღვიძება წარმოუდგენელი იყო. ერთხელ ჩემთან დაძინებული რადიოში გაჟღერებულმა გურულმა სიმღერამ გააღვიძა. მას შემდეგ ამ მეთოდით წამოვახტუნებდით ხოლმე… ეღვიძებოდა ზაურ ბოლქვაძის სიმღერაზეც…

– ოჯახის შესახებ გვითხარით…

– მეუღლე, ვინც ყველაზე მეტად მიყვარდა, აღარ მყავს. ერთი შვილი ამერიკაში ცხოვრობს, მეორე დიდუბეში (იცინის)… გარკვეულ ასაკს რომ მიაღწიეს, დამოუკიდებლად დაიწყეს ცხოვრება. თანდათან მივეჩვიე მარტოობას. დათო კომპოზიტორია, მაგისტრატურა ამერიკაში დაასრულა, გაცილებით ნიჭიერია, ვიდრე მამა ჰყავს… ამერიკაში ქართული ანსამბლი შექმნა. სიმღერას ბავშვებსაც ასწავლის. ასევე, ხათუნა იოსელიანის თეატრში სპექტაკლებს მუსიკალურად აფორმებს. მეუღლე პიანისტი ჰყავს.

 

შორენა ლაბაძე

ქეთევან ნინუაhttp://tiflisnews.ge
საინფორმაციო სააგენტო tiflisnews.ge კონტაქტი- ☎️ 557 13 16 73

„ბლუმბერგი“ – უნგრეთი ევროკავშირს რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების გაგრძელებაზე დათანხმდა

უნგრეთი ევროკავშირს რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების გაგრძელებაზე დათანხმდა, – ამის შესახებ „ბლუმბერგი“ წერს.როგორც გამოცემა აღნიშნავს, ევროკავშირი უნგრეთთან რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების გასაგრძლებლად დათმობაზე წავიდა. გამოცემა წერს, რომ ბუდაპეშტი დათანხმდა სანქციების გახანგრძლივებას მას შემდეგ, რაც მათი მოთხოვნით სანქციების სიიდან სამი პირი ამოიღეს. ჯერჯერობით უცნობია, ვისზეა საუბარი.„ბლუმბერგის“ ინფორმაციით, 14 მარტამდე გაგრძელდება ე.წ. წერილობითი პროცედურა, რომელიც საშუალებას იძლევა, ექვსი თვით გაგრძელდეს რუსეთის წინააღმდეგ დაწესებული სანქციები. „ბლუმბერგი“ წერს, რომ სანქციების გაგრძელების შესახებ ოფიციალური განცხადების გაკეთების ბოლო ვადა 14 მარტია.

ჯაბა ბოჯ­გუა 44 წლის გახ­დე­ბო­და-მომ­ღე­რა­ლი სამი წლის წინ, 12-წლი­ა­ნი კო­მის შემ­დეგ გარ­და­იც­ვა­ლა

13 მარტს ჯაბა ბოჯ­გუა 44 წლის გახ­დე­ბო­და. მომ­ღე­რა­ლი სამი წლის წინ, 12-წლი­ა­ნი კო­მის შემ­დეგ გარ­და­იც­ვა­ლა. ჯა­ბას დედა, მა­ნა­ნა გვა­სა­ლია არის ის ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც ავად­მყოფ შვილს, ამ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში გვერ­დი­დან არ მოს­ცი­ლე­ბია.მი­უ­ხე­და­ვად უმ­ძი­მე­სი დი­აგ­ნო­ზი­სა, თავ­გან­წი­რულ დე­დას მა­ნამ სჯე­რო­და, რომ შე­იძ­ლე­ბო­და ერთ დღეს ჯაბა გონ­ზე მო­სუ­ლი­ყო, ვიდ­რე მომ­ღერ­ლის ბე­ბია არ გარ­და­იც­ვა­ლა. ამ დღის შემ­დეგ, მომ­ღე­რალ­მა, რო­მე­ლიც წლე­ბი უგო­ნო მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში იყო, წო­ნა­ში კლე­ბა და­ი­წყო და მისი მდგო­მა­რე­ო­ბა დამ­ძიმ­და.ჯაბა ბოჯ­გუა ცი­ხე­ში ცუ­დად გახ­დო­მის შემ­დეგ, დე­დას­თან და მო­ხუც ბე­ბი­ას­თან ერ­თად, წლე­ბი ერ­თო­ა­თა­ხი­ან ნა­ქი­რა­ვებ სახ­ლში ცხოვ­რობ­და. მა­ნა­ნა გვა­სა­ლია ამ­ბობს, რომ 12 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­წოლ­ში არ სძი­ნე­ბია...

ვოლოდიმირ ზელენსკი – მოვისმინეთ პუტინის ძალიან პროგნოზირებადი, მანიპულაციური სიტყვები, ის ფაქტობრივად უარს ამზადებს, პუტინს ეშინია, პირდაპირ უთხრას ტრამპს, რომ სურს ომის გაგრძელება

პუტინი ფაქტობრივად უარს ამზადებს, – ასე გამოეხმაურა ვოლოდიმირ ზელენსკი პუტინის განცხადებას ცეცხლის შეწყვეტასთან დაკავშირებით, სადაც რუსეთის ლიდერმა აღნიშნა, რომ რუსეთი ეთანხმება საბრძოლო მოქმედებების შეწყვეტის შეთავაზებებს, თუმცა არსებობს ნიუანსები.„ახლა ჩვენ ყველამ მოვისმინეთ რუსეთიდან ვლადიმერ პუტინის ძალიან პროგნოზირებადი, ძალიან მანიპულაციური სიტყვები ფრონტზე დუმილის იდეასთან დაკავშირებით – ის ფაქტობრივად უარს ამზადებს. პუტინს, რა თქმა უნდა, ეშინია, პირდაპირ უთხრას პრეზიდენტ ტრამპს, რომ მას სურს ამ ომის გაგრძელება, სურს უკრაინელების მოკვლა“, – განაცხადა ზელენსკიმ.უკრაინის პრეზიდენტის თქმით, პუტინი ამას ხშირად აკეთებს, ის პირდაპირ არ ამბობს „არას“, მაგრამ აკეთებს ისე, რომ „პრაქტიკულად, უბრალოდ აჭიანურებს ყველაფერს და ნორმალურ გადაწყვეტილებებს შეუძლებელს ხდის“. უკრაინის პრეზიდენტის თქმით, ეს ყველაფერი კიდევ ერთი რუსული მანიპულაციაა.ზელენსკიმ აღნიშნა, რომ ამერიკულმა მხარემ განაცხადა ცეცხლის შეწყვეტის კონტროლისა და შემოწმების ორგანიზების მზადყოფნის შესახებ. უკრაინის პრეზიდენტი მიიჩნევს, რომ ამის უზრუნველყოფა რეალურად შესაძლებელია ამერიკული და ევროპული შესაძლებლობებით.„ჩვენ არ ვაყენებთ პირობებს, რომლებიც რამეს ართულებს. ამას რუსეთი აკეთებს. როგორც ყოველთვის ვამბობდით, ერთადერთი, ვინც ყველაფერს გააჭიანურებს, ერთადერთი, ვინც არაკონსტრუქციული იქნება – ეს რუსეთია. მათ სჭირდებათ ომი. პუტინმა მოიპარა მშვიდობის წლები და აგრძელებს ამ ომს ყოველდღიურად. ახლა მასზე ზეწოლაა საჭირო. საჭიროა სანქციების შემოღება, რომლებიც დაეხმარება. გავაგრძელებთ მუშაობას ჩვენს ამერიკელ პარტნიორებთან, ევროპელ პარტნიორებთან, მსოფლიოში ყველასთან, ვისაც მშვიდობა სურს, რათა ვაიძულოთ რუსეთი ომის დასრულებისკენ“, ​​​​​​​​​​​​​​​​- განაცხადა ზელენსკიმ.

23-წლამდელთა ევროპის ჩემპიონატზე ქარუმიძემ ვერცხლის, ბერიძემ და ჩილაშვილმა ბრინჯაოს მედლები მოიპოვეს

ტირანაში მიმდინარე 23-წლამდელთა ევროპის ჩემპიონატზე ბერძნულ-რომაული სტილით ჭიდაობაში ხუთ წონით კატეგორიაში მედლები გათამაშდა. ფინალში დამარცხდა 18 წლის კობა ქარუმიძე (55 კგ) და ვერცხლის მედლის მფლობელი გახდა.ფინალურ ბლოკში რომეო ბერიძემ (63 კგ) და საბა ჩილაშვილმა (125 კგ) ბრინჯოას მედლები მოიპოვეს.დღესვე დარჩენილ ხუთ წონით კატეგორიაში ფინალისტები გამოვლინდნენ – 14 მარტს კონტინენტის პირველობაზე ოქროს მედლებისთვის დიმიტრი ხაჩიძე (60 კგ) და ანრი ხოზრევანიძე (67 კგ) იჭიდავებენ, მესამე ადგილისთვის იბრძოლებს ლუკა გაბისონია (97 კგ).აღსანიშნავია, რომ ევროპის 23-წლამდელთა ჩემპიონატს ქართველი მსაჯი, ზაზა ჯიბლაძე ემსახურება.

სომხეთის ნაკრების შემადგენლობა საქართველოსთან შეხვედრებისთვის ცნობილია

სომხეთის ნაკრების მთავარმა მწვრთნელმა, ჯონ ვან’ტ სხიპმა საქართველოს ნაკრებთან ერთა ლიგის მატჩებისთვის შემადგენლობა დაასახელა.ნიდერლანდელი სპეციალისტის თქმით, სხვადასხვა მიზეზის გამო გუნდს ედუარდ სპერციანი, ჰოვჰანეს არუთინიანი, ნორბერტო ბალეკიანი, ანდრე კალიშირი, ლუკას სელარიანი და ხორენ ბაირამიანი დააკლდებიან.სომხეთის ნაკრების შემადგენლობა:მეკარეები: ოგნიენ ჩანჩარევიჩი („ნოა“), არსენ ბეგლარიანი („ვანი“), ნეჰრი ავაღიანი („არარატ-არმენია“).მცველები: ვარაზდათ აროიანი („პიუნიკი“), ჰოვჰანეს ჰამბარცუმიანი („ნოა“), სერგეი მურადიანი („ნოა“), კამო ჰოვჰანისიანი („არარატ-არმენია“), ნაირ ტიკნიზიანი („ლოკომოტივი“ მოსკოვი), სტიოპა მკრტჩიანი („ოსიეკი“), გეორგი არუთინიანი („პუშკაშ აკადემია“), ედგარ გრიგორიანი („არარატ-არმენია“).ნახევარმცველები: ვაჰან ბიჩახჩიანი („ლეგია“), არტურ სერობიანი („შერიფი“), უგოჩუკვუ ივუ („რუბინი“), ნარეკ გრიგორიანი („ფარული“), არტაკ დაშიანი („ნოა“), სოლომონ უდო („პიუნიკი“), გორ მანველიანი („ნოა“).თავდამსხმელები: არტურ მირანიანი („კლუჟი“), ედგარ სევიკიანი („ლოკომოტივი“ მოსკოვი), ჰრანტ-ლეონ რანოსი („კაიზერსლაუტერნი“), ტიგრან ბარსეგიანი („სლოვანი“), ნიკოლას კალუკიანი („ურარტუ“).საქართველოს ეროვნული ნაკრები ერთა ლიგის პლეი ოფში სომხეთთან პირველ მატჩს ერევანში 20 მარტს გამართავს, ხოლო მეტოქეს თბილისში, „დინამო არენაზე“ 23 მარტს უმასპინძლებს. გამარჯვების შემთხვევაში ვილი სანიოლის გაწვრთნილი გუნდი ერთა ლიგის B დივიზიონში ადგილს შეინარჩუნებს. ნაკრები მატჩებისთვის მზადებას 17 მარტიდან დაიწყებს.საქართველოსა და სომხეთის ეროვნული გუნდების შეხვედრებს პირდაპირ ეთერში პირველი არხი შემოგთავაზებთ.

ბოლო სიახლეები