რატი იონათამიშვილი: „ნაცმოძრაობა“ უნდა გასამართლდეს. დროებითი საგამოძიებო კომისია დარწმუნებული ვარ შექმნის შესაბამის საფუძვლებს იმისა, რომ თუნდაც საკონსტიტუციო სასამართლომ განიხილოს ეს პროცესები

იტალიის პრემიერ-მინისტრი ჯორჯია მელონი მიიჩნევს, რომ ევროპულმა ქვეყნებმა უნდა იბრძოლონ აშშ-ის მიერ დაწესებული ტარიფების გასაუქმებლად მოლაპარაკებების გზით და არა საპასუხო ტარიფების შემოღებით.ამასთან, მელონის თქმით, დონალდ ტრამპის გადაწყვეტილება, ტარიფების დაწესებასთან დაკავშირებით, არასწორი იყო.„ვფიქრობ, აშშ-ის არჩევანი არასწორია, მაგრამ ჩვენ არ უნდა ავტეხოთ განგაში. ეს არ არის კატასტროფა“,- აღნიშნავს ჯორჯია მელონი.როგორც იტალიის პრემიერ-მინისტრი განმარტავს, აშშ-ის ტარიფებზე რეაგირების სხვადასხვა ვარიანტი არსებობს და იტალიამ „თავისი წინადადებები უნდა გაუზიაროს ევროპელ პარტნიორებს“.„მაგალითად, მე არ ვარ დარწმუნებული, რომ საუკეთესო არჩევანი იქნება ტარიფებზე მეტი ტარიფებით პასუხი, რადგან ამას შეიძლება, უფრო დიდი გავლენა ჰქონდეს ჩვენს ეკონომიკაზე, ვიდრე იმას, რაც ჩვენი საზღვრების გარეთ ხდება“, – აღნიშნა იტალიის პრემიერ-მინისტრმა.ჯორჯია მელონის თქმით, საჭიროა „ამერიკელებთან გულწრფელი საქმიანი დისკუსიის დაწყება“.

"რითი დავეხმარო ჩემს ქმარს, რომელიც მოუნათლავად გარდაიცვალაო?" - ჰკითხა მამა იოანეს (კრესტიანკინი) ერთმა დედაკაცმა და გარდაცვლილთათვის ლოცვა სთხოვა. მამა იოანემ უპასუხა: "შეუძლებელია თქვენი თხოვნის შესრულება. ეკლესიაში ღვთის შვილთა დაბადება წმინდა ნათლისღებით ხდება. ვინც სიცოცხლეში ვერ იშვა წყლისგან და სულისგან, მასზე ეკლესიაში ლოცვა უსარგებლოა და ცოდვაა. ამიტომაც მეუღლის სახელზე შეჭირვებულებს მოწყალება მიეცით და ამით დაკმაყოფილდით, ნუ გაკადნიერდებით, რომ ეკლესიაში წირვაზე მოიხსენიოთ და ნურც სხვებს სთხოვთ ლოცვას მისთვის, რომ ან თქვენ, ანდა ის ეშმაკების სათამაშო არ შეიქნათ.მამა იოანე გვარიგებს: "ეკლესიაში არის ასეთი წესი: თუ კაცმა არ იცის დარწმუნებით, არის თუ არა მონათლული, თავის შინაგან შფოთს ეტყვის მოძღვარს და მას შეუძლია მონათლოს ასეთი ფორმულით: "ინათლება მონა ღვთისა, უკეთუ არ არის მონათლული".

ცოტნე კობერიძის შემდეგ „გირჩი – მეტი თავისუფლების“ დატოვების შესახებ პარტიის კიდევ ორი წევრი, ბადრი გრიგალაშვილი და ბორის ჩელე ყურუა წერს.როგორც ბადრი გრიგალაშვილი წერს, „ამ ფორმით და ამ შინაარსით“ პოლიტიკაში ყოფნის აზრს ვეღარ ხედავს.„პირველად გამიჭირდა ასე ნაბიჯის გადადგმა, მაგრამ გადავწყვიტე, დავტოვო გირჩი, ჩემი მეორე ოჯახი, სადაც გააზრებული ცხოვრების რვა წელი გავატარე. მოვდივარ, რადგან ამ ფორმით და ამ შინაარსით პოლიტიკაში ყოფნის აზრს ვეღარ ვხედავ. რაც გირჩში მომწონდა – პოლიტიკაში თამაშის წესების ცვლილების პროცესი – ამას ბოლო ხანებია, აღარ ვაკეთებთ. ზოგადად, რაც ახლა ოპოზიციაში ხდება, ეს გზა არსად მიდის, უბრალოდ ამისთვის თვალის გასწორება არავის უნდა და დარწმუნებული ვარ, იმის ფუფუნება აღარ დაგვრჩა, რომ თავი ავარიდოთ, პირველ რიგში, ჩვენში ცვლილებებს. შეცდომის აღიარება არავის უნდა, ეგ რომ გააკეთონ ზოგიერთმა შეიძლება ისიც აღმოაჩინოს, რომ სახლშია წასასვლელი და ეს კიდევ უფრო მეტად უბიძგებთ რეალობისგან გაქცევისკენ. შედეგად კი, შეცდომებში გაჯიუტებულებს, სერიოზულად აღარავინ აღგვიქვამს. არსად გაქცევას არ ვაპირებ. ჩემი ბრძოლის გზა ახლა თავიდან მაქვს მოსაძებნი და, რამდენადაც შევძლებ, შევეცდები, გამოვასწორო დანახული შეცდომები“, – წერს ბადრი გრიგალაშვილი.ამასთან, ბორის ჩელე ყურუა წერს, რომ პოლიტიკური გზები გაიყო და ამ გადაწყვეტილების მიღება მოუწია.„ვტოვებ გირჩი-მეტ თავისუფლებას. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენს მეგობრობას არაფერი ემუქრება, პოლიტიკური გზები გაიყო და მიწევს ამ მძიმე, მაგრამ სწორი გადაწყვეტილების მიღება. უბრალოდ პარტია არ იყო, ხან ციხეებში ვისხედით და ხან ქვებს ვიცილებდით, ხან სცენაზე ვიდექით და ხან ცრემლსადენ გაზში. მადლობა ყველას, ვინც დამეხმარა და ჩემში რესურსი ჩადო. განსაკუთრებულად ზურას მადლიერი ვარ. მართალია, 2020 წელს მითხრა, ჩაერთე პოლიტიკაში, გაერთობიო და მე ახლა დიდად ვერ ვერთობი, მაგრამ მან მომცა შანსი, რომელსაც ძირითადად არ აძლევენ უფროსი პოლიტიკოსები ახალგაზრდებს და ჯერ კიდევ იმ პროცესში ვარ, რომ ეს შანსი სათანადოდ გამოვიყენო. ამ პროცესს სასიცოცხლოდ სჭირდება შეცდომების გააზრება და მათ გამოსწორებაზე ზრუნვა.საქართველოში რუსეთი აღარ იქნება არასდროს, მაგრამ ცვლილებები ჰაერივით საჭიროა, ცვლილებებს კი ვერ მოვახდენთ თუ ჯერ ჩვენში არ შევცვლით რაღაცებს და იმავეს კეთებას და ერთ წრეზე სიარულს არ მოვეშვებით“, – წერს ბორის ჩელე ყურუა. 

უცხო ქვეყნებთან საინვესტიციო-ეკონომიკური თანამშრომლობის საკითხებში რუსეთის პრეზიდენტის სპეციალური წარმომადგენლის, რუსეთის პირდაპირი ინვესტიციების ფონდის ხელმძღვანელის, კირილ დმიტრიევის განცხადებით, რუსეთის პოზიციის რეალური გაგება კონსტრუქციული ურთიერთობებისთვის ახალ შესაძლებლობებს ქმნის.ამის შესახებ ვაშინგტონში ვიზიტით მყოფმა კირილ დმიტრიევმა „ტელეგრამში“ დაწერა.კირილ დიმიტრიევი წერს, რომ, ვლადიმერ პუტინის დავალებით, 2-3 აპრილს დონალდ ტრამპის ადმინისტრაციის წარმომადგენლებთან მართავს შეხვედრებს.ამასთან, კირილ დმიტრიევი აღნიშნავს, რომ კონსტრუქციული ურთიერთობების აღდგენის გზაზე „მრავალრიცხოვანი ძალები დგანან, რომლებიც დაძაბულობის შენარჩუნებით არიან დაინტერესებული. ეს ძალები გამიზნულად ამახინჯებენ რუსეთის პოზიციებს, ცდილობენ, ჩაშალონ ნებისმიერი ნაბიჯი დიალოგისკენ, ამისათვის არ იშურებენ არც საშუალებებს და არც რესურსებს“.მისი თქმით, აშშ-თან დიალოგის აღდგენა ეტაპობრივი პროცესია, თითოეული შეხვედრა და გულწრფელი საუბარი კი – წინსვლის შესაძლებლობა.„როიტერმა“ ანონიმურ წყაროებზე დაყრდნობით გაავრცელა ინფორმაცია, რომ კირილ დმიტრიევი დონალდ ტრამპის სპეციალურ წარმომადგენელს, სტივ უიტკოფსა და სხვა მაღალი რანგის პირებს შეხვდა. თუმცა ამ ეტაპზე უცნობია, რა საკითხები განიხილეს.

ცოტნე კობერიძე აცხადებს, რომ პარტია „გირჩი – მეტი თავისუფლებას“ ტოვებს.აღნიშნულის შესახებ ცოტნე კობერიძე სოციალურ ქსელში წერს.„მივიღე ჩემთვის მძიმე და ოდესღაც წარმოუდგენელი გადაწყვეტილება – ვტოვებ „გირჩი – მეტი თავისუფლებას“. ვტოვებ პარტიას, რომელმაც ყველაფერი მომცა: ადგილი, სადაც გავიზარდე, პირველი თანამებრძოლები გავიცანი, პირველი ადამიანი, ვისაც ლიდერს დავუძახებდი (ზურა ჯაფარიძე), პირველი მენტორი (გოგა ხაჩიძე), პირველი სამსახური (უბნის კოორდინატორი), პირველი დაუმორჩილებლობა, პირველი დაცინვა, პირველი წარმატება, პირველი იმედგაცრუება, პირველი სიყვარული – ყველაფერი პირველი „გირჩმა“ მაჩვენა და მომცა. ვტოვებ პარტიას, რომელიც ჩემნაირად, ალბათ, არავის ჰყვარებია. პარტიაში მაშინ მივედი, როცა მისი სახელიც თითქმის არავინ ესმოდა, მაგრამ მიყვარდა, რადგან ამბიცია ჰქონდა, შეეცვალა მთელი პოლიტიკური სპექტრი, წარმოეჩინა ახალი ადამიანები, ახალი იდეები, პოლიტიკის ახალი ფორმები.დღეს კი მგონია, რომ რასაც ვაკეთებთ, ახალი აღარაფერია – ყველაფერი იგივეა. არ მჯერა, რომ იგივეთი ცვლილება შეიძლება. არ მჯერა, რომ ოპოზიციის დიდი გაერთიანება გამოვა. არ მჯერა, რომ პოლიტიკური სპექტრის, დამოკიდებულებების, აქტორების და გარემოს ცვლილების გარეშე გამარჯვების შანსი გვაქვს. არ მჯერა, რომ 2024 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე ოპოზიციის მიერ მიღებული ხმები საკმარისი იქნება და ამის შემდეგ მუშაობა აღარ დაგვჭირდება. არ მჯერა გამარჯვების იმ ფორმულის, რომლის მთავარი იარაღი სალომე ზურაბიშვილია – ბიძინა ივანიშვილის მიერ ყველაზე ცუდი არჩევნებით მოყვანილი პრეზიდენტი. არ მჯერა, რომ შეცდომების აღიარების გარეშე, ბოდიშის მოხდის გარეშე, რამე გამოვა. ბოდიში, რომ არჩევნების შედეგები აღტკინებულმა მოგილოცეთ და 15 წუთში სხვა შედეგები ნახეთ. ბოდიში, რომ არჩევნების შემდეგ საჯაროდ არ გამოვჩნდი და არ ვისაუბრე. ბოდიში, რომ ჩავთვალე – ტყუილის ართქმა საკმარისი იყო. მაგრამ მჯერა, რომ ამ ქვეყანას მომავალი აქვს. ჩვენ რუსეთი არ გავხდებით. ეს რწმენა სამი წლის წინ იმ ხალხმა მომცა, რომლებიც პირველად ერთად ვნახე – განსხვავებულები, ფერადები, ლაღები, თავდაჯერებულები, მზრუნველები, კომპეტენტურები… უბრალოდ კარგები, ძალიან კარგები. ხალხი, რომლის ენაც პოლიტიკურმა კლასმა ვერ გაიგო. ხალხი, რომელიც ევროპას მიიღებს, რადგან თავადაა ევროპა. თქვენ არ წაგიგიათ. პირიქით – ყველაზე მეტი აიღეთ საკუთარ თავზე, და ახლა ყველაზე მეტად განიცდით. იცოდეთ, თქვენი დრო მოდის. სხვა რაღაცამ წააგო – თქვენ არა. „გირჩში“ ყოფნისას სხვა პროექტზე არ მიფიქრია და არ მიმუშავია. ამიტომ ამ ეტაპზე დარწმუნებით ვერ ვიტყვი, რა გავაკეთებ. ვიცი მხოლოდ ერთი – მინდა ვიპოვო ადამიანები, რომლებიც ჩემნაირად ფიქრობენ და მათთან ერთად ვეცადო, ბევრი რამ შევცვალო. ჯერ მინდა გავთავისუფლდე. არ მინდა, ჩემმა ნაბიჯებმა პრობლემა შეუქმნას არც „გირჩს“, არც კოალიციას და არც ვინმე კონკრეტულ ადამიანს. თუ რამეს გავაკეთებ პოლიტიკაში, ის აუცილებლად იქნება ახალი – დაფუძნებული სიმშვიდეზე, კომპეტენციაზე, გულწრფელობაზე და სილაღეზე. თუ ვერ შევძელი, ვიტყვი, რომ მაინც ვცადე. მადლობა ყველა „გირჩელს“. თქვენ ჩემს ოჯახის წევრებზე ნაკლებად არ მიყვარხართ. გისურვებთ ყველაფერს საუკეთესოს. ვინც მიცნობს, მიხვდება, ჩემთვის ეს ნაბიჯი რას ნიშნავს“, – წერს ცოტნე კობერიძე.