0
0
,,ამ 24 თებერვალს მეოთხე დაბადების დღე დგება უშენოდ, ბუძა… მე და შენი მეგობრები მოვალთ შენს საფლავთან და ისევ ისე გელაპარაკებით, როგორც მაშინ, როცა შენ სიტყვაძუნწად, მაგრამ უკიდეგანო სიყვარულით გვეპასუხებოდი ხოლმე… სახლშიც რომ ვიკრიბებით, არ გგლოვობთ, ვხუმრობთ, გიხსენებთ, გესაუბრებით, გეფერებით… ეს ალბათ იმიტომ, რომ, მიუხედავად რთული ცხოვრებისა, იმედდაკარგული და ფრთებდაშვებული არავის გვინახიხარ, მუდამ ჭაბუკური ენერგიით ეგებებოდი ყოველ დილას და ჯიუტად გჯეროდა, რომ შენც კარგად იქნებოდი, შენი ხალხიც და შენი ქვეყანაც..,. შენი თავისა და ოჯახისთვის საერთოდ არ გიცხოვრია, კაცმა რომ თქვას და ამას შეჩვეულები იყვნენ შენი მშობლებიც, დედმამიშვილებიც, მეც… შენ ცხოვრობდი საქართველოსთვის და საქართველოსთან ერთად მის ყოველ კუთხეში, სოფელში, ხალხთან, არასდროს გელეოდა ენერგია და ქართულ სამყაროსთან სიახლოვის სურვილი… სიკვდილი იმდენად უცნაური და მოულოდნელი იყო, აქამდე ვერ მოვედი გონს… არც გამიწყვეტია შენთან კავშირი, სულ გეძახი, გესაუბრები, გიხმობ… დაბადების დღეს გილოცავ, მარად ჭაბუკო, დაუღლელო და შეუდრეკელო მეამბოხევ 
მიყვარხარ, მენატრები და გეტყვი, რომ გამიადვილე გზები ზეცისკენ… ახლა საფლავიც მონიშნული მაქვს და ზეცაშიც შენ მყავხარ… იმედია, იქაც ისე ხელიხელჩაკიდებულებმა უნდა ვიაროთ, როგორც აქ… გურიის მთებზე ნისლია ახლა, წვიმა და ნისლია დაობლებულ სულშიც… მზე მაშინ იყო, შენთან ერთად, ჩემო მზესავით თბილო მეგობარო
