ვერ წარმომიდგენია 90-იანი წლებიდან მოყოლებული თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სტუდენტი, ვისთვისაც ალეკოს ფოტო არ გაუღია. შეიძლება ითქვას, რომ ის ჩვენი – უნივერსიტეტელების მემატიანეც იყო.
უმეტესობამ მისი გვარიც არ ვიცოდით, ჩვენთვის ის ალეკო იყო, მუდამ ხალისიანი, მოღიმარი, ფოტოს გადაღებისას კომპლიმენტებსაც რომ არ იშურებდა.
მისი ფირზე გადაღებული, ძველი ტექნიკით დაბეჭდილი შავ-თეთრი ფოტოები, დღეს ციფრულ ეპოქაში, განსაკუთრებული ხიბლით იყო აღბეჭდილი.