ხუთშაბათი, ნოემბერი 27, 2025

ბავშვს სახლში ვამეცადინებ, მეშინია, ვინმემ არ მომიკლას ან არ გააუპატ­იუროს

“ომის სამშობლოში” ომი არასდროს დასრულდება”
“ცხოვრება ომში” – ამ ორ სიტყვაში­ შეიძლება ჩატიო ის უბედურება, რომელზეც ავღანელი სამხედრო თარჯიმანი სამი აბდულ ჯაფარი გვიამბობს. “ჯოჯოხეთი მიწაზე” – ასე უწოდებს ამ საშინელებას უცხოური მედია, რასაც ჩვენი რესპონდენტიც ეთანხმება. ის ქართველ სამხედროებთან­ დიდი ხნის განმავლობაში­ მუშაობდა და სწორედ მათი დახმარებით გავიცანი. ახალგაზრდა ავღანელი თავის სამშობლოში მიმდინარე უსასრულო ომის უმძიმეს შედეგებზე გვიამბობს.
სამი აბდულ ჯაფარი:
– როდესაც ჩემი უცხოელი მეგობრები მირეკავენ, რა ხდება ავღანეთშიო, ვეუბნები,

რა უნდა ხდებოდეს “ომის სამშობლოში”, ომია და არა მგონია, ოდესმე დასრულდეს-მეთქი. ეს არის ქვეყანა, სადაც სახლშიც კი ვერ გრძნობ თავს უსაფრთხოდ. წლებია, დამოუკიდებელი სამხედრო თარჯიმანი ვარ. უამრავი ქვეყნის წარმომადგენელთან მომიწია ურთიერთობამ­ და როდესაც მათი თვალით ვუყურებ ავღან­ეთს, არც მიკვ­ირს, გიჟები რომ ვგონივართ.

ავღანეთში, კუნდუზის პროვინციაში

დავიბადე. მამა ჩვენს ქალაქში სკოლის დირექტორი იყო. როდესაც ტაჯიკეთსა­ და ავღანეთს შორის შეტაკება მოხდა, ბასმაჩებმა (შუა აზიაში საბჭოთა ხელისუ­ფლების წინააღმდეგ მებრძოლი ნაციონალისტური ბანდების მეომრები) მოკლეს, რადგან სწავლა ავღანური ტრადიციებისთვის კატეგორიულად მიუღებელია. იმ ომსა და უბედურებაში დედას ორი პატ­არა შვილი დავრჩით, რაც, ფაქტობრივად, უპატრონოდ დარჩენას ნიშნავდა. ჩვენი­ ტრადიციით, კაცის გარეშე ქალს დიდხანს არავინ დატოვებს. დედა ნერვიულობისგან ავად გახდა და მამას სიკვდილს გადაჰყვა. მე და ჩემი უმცროსი ძმა რაფი დავობლდით… 1985 წელს ხელისუფლებამ ორივე­ რუსეთში, ვოლგოგრადის სკოლა-ინტერნატში გაგვგზავნა. ეს იყო ავღანეთის მაშინდელი სახელმწიფოს პროგრამა დევნილი ბავშვებისთვის. ავღანეთის ომის, შიმშილისა და მუდმივი­ საფრთხის შემდეგ­ მე და ჩემი ძმა იქ საოც­რად მშვიდად ვგრძნობდით თავს. სკოლა-ინტერნატში ჩვენთან ერთად 250-ზე მეტი ავღანელი ბავშვი იყო. ვოლგოგრადის ბავშვთა სახლი ჩემს ცნობიერებას ტკბილად შემორჩა. კარგად გვაცმევდნენ და კარგად გვაჭმევდნენ, ზაფხულობით კი სხვადასხვა კურორტზე დავყავდით.
აქ, ავღანეთში, გადარჩენისთვის ბრძოლა უფროა, ვიდრე – ცხოვრება. ძალიან ძნელია, მუდმივ ჯოჯოხეთში ადამიანის სახე არ დაკარგო. როდესაც განსაცდელის წინაშე ვდგებოდი, ბავშვთა სახლში გატ­არებულ დღეებს ვიხსენებდი – კარგი ადამიანებიც ხომ არსებობენ დედამიწაზე, ვისაც სიკეთის კეთება შეუძლიათ-მეთქი.

 

– ავღანეთში დაბრუნდით?
– ავღანეთიდან საბჭოთა ჯარების გამოსვლიდან სამი წლის შემდეგ – 1992 წელს შეიარაღებულმა ოპოზიციამ პრეზიდენტ ნაჯიბულას მმართველობა დაამხო. ქვეყნის სათავეში მოჯაჰედები მოვიდნენ. რუსეთის სკოლა-ინტერნატებსა და ბავშვთა სახლებში განაწილებულ ავღანელებს გამოგვიცხადეს, აქ ყოფნას ვეღარ შეძლებთ, თქვენს ქვეყანაში უნდა დაბრუნდეთ, ვინც არ დაბრუნდება, ქუჩაში აღმოჩნდება, ჩვენი სახელმწიფო ვეღარ გარჩენთო!.. ეს ტრაგედია იყო, რადგან ჯერ პატარები­ ვიყავით. იყვნენ ისეთებიც, ვინც უკვე კოლეჯში სწავლობდნენ და თავსაც ირჩენდნენ – რუსეთიდან ავღანეთში ჩატანილი ნივთებით ვაჭრობდნენ, თუმცა ბევრმა ავღანეთში დაბრუნებას ვოლგოგრადის ქუჩებში ცხოვრება არჩია და მათხოვრობით, ქურდობით ირჩენდნენ თავს. ბევრი დაიღუპა კიდეც…
მეცხრე კლასში ვიყავი. მეც სხვებივით გამრიცხეს სკოლიდან. ძმა ჩემზე პატარა იყო. დამოუკიდებელი ცხოვრებისთვის ორივე მოუმზადებელი ვიყავით. მე ქუჩაში ყოფნას ავღანეთში დაბრუნება ვარჩიე, ჩემი ძმა კი რუსეთში დარჩა…
– ავღანეთში ვისთან დაბრუნდით?

– უბრალოდ, ჩემს ქვეყანაში დავბ­რუნდი. მეგონა, ცხოვრების ნორმალურად გაგრძელებას შევძლებდი. ჩემი ნათესავებ­იდან ზოგი გაქცეული იყო, ზოგიც – მოკლული… ამ დაწყევლილ და ღვთისგან დავიწყებულ მიწაზე მაშინაც ომი იყო. ჩემი ჩამოსვლიდან ერთი თვის განმავლობაში ხელისუფლება სამ-ოთხჯერ შეიცვალა. მშობლიურ კუნდუზის პროვინციაში აღარ დავბრუნებულვარ, ქაბულში დავრჩი. ქუჩაში ვცხოვრობდი. ვიღაცის ფარდულს შევაფარე თავი. საჭმელს მათხოვრობით ვშოულობდი, ხანდახან ვიპარავდი­ კიდეც. თუმცა შემიძლია დავიფიცო, რომ ამას მხოლოდ მაშინ­ ვაკეთებდი, როცა გამოუვალ მდგომარეობაში ვიყავი… ომი სხვა რამეა, აქ კი ავღანელები­ ერთმანეთს ხოცავდნენ, ტაჯიკები ავღანელებს ებრძოდნენ, პუშტუნები – აზარებს,­ აზარები კიდევ – სხვებს… ყოველდღე თავბედს ვიწყევლიდი, ამ დანაღმულ მიწაზე­ რომ დავბრუნდი, მაგრამ გვიანი იყო. მხოლოდ პაკისტანში შემეძლო წასვლა და წავედი კიდეც. შავი სამუშაოს შოვნას ძლივს ვახერხებდი. ვმუშაობდი ყველგან, სადაც კი პურის ფულსა და ღამის გასათევს მომცემდნენ. ასე გაგრძელდა წლები. მერე მივხვდი, რაღაც უნდა მეღონა. მხოლოდ იმდენს მიხდიდნენ, რომ შიმშილით არ მოვმკვდარიყავი…­ დღემდე ასეა – მდიდრები მაღაზიებს ხსნიან­ და მუშახელს ისე ცოტას უხდიან, რომ არ დაიხოცონ. შავ მუშად მოწყობაც­ სანატრელია. სწავლა-განათლებისთვის ვის სცალია, ან სად არის სასწავლებლები?! ყველაფერი, რაც ვიცი – ხელობა თუ ენები, თვითონ ვისწავლე.

 

– რამდენი ენა იცით?
– შვიდი – ორი ავღანური სახელმწიფო ენა (პუშტუ და დარი), სპარსული, რუსული, ინგლისური, ურდუ (ინდურის ნაირსახეობა) და ფრანგული… ინდური პაკისტანში ვისწავლე (იქ ოთხი ენაა გავრცელებული: ურდუ, პენჯაბური, სინდური და სირაიკი). აქაურების უმეტესობამ რამდენიმე უცხო ენა იცის და მაინც ერთ-ერთი ყველაზე ღატაკი, ჩამორჩენილი და განუვითარებელი ქვეყანა ვართ.

 

თავდაპირველად მცირე გასამრჯელოზეც თანახმა ვიყავი. უცხოელებისთვის­ ავღანელი გაჭირვებული ქვეყნის შვილია და მიზერულ თანხას მიხდიდნენ, არადა,­ საერთაშორისო ორგანიზაციებთან ვთან­ა­მშრომლობ, რომლებსაც თალიბებსა და “ისლამური სახელმწიფოს” წევრებთანაც უწევთ ურთიერთობა და ერთ არასწორ სიტყვას შეიძლება­ რამდენიმე ადამიანი, ან სულაც პროვინცია შეეწიროს. მნიშვნელობა აქვს ინტონაციასაც. მოკლედ, მერე მივხვდი, რომ ჩემი შრომა უფრო ძვირი ღირდა… თარჯიმნობის წყალობით გავიცანი ქართველი სამხედროებიც, რომლებიც ჩვენი ქვეყნის ყველაზე საშიშ პროვინციაში – ჯალალაბადში ავღანელ ჯარისკაცებს სამხედრო ინსტრუქტაჟს უტარებდნენ. სხვა უცხოელებისგან განსხვავებით, ისინი სულსა და გულს დებდნენ საქმეში. თავიდან ძალიან მიკვირდა, მერე მივხვდი, რომ ჩვენი ეროვნული სატკივარი­ გულთან ახლოს მიჰქონდათ. ავღანეთში­ ყველა ფულის საკეთებლად ჩამოდის. ზოგს აწყობს კიდეც ომი, რადგან საქმე ექნება, ქართველებისთვის კი ასე არ იყო. ისინი განიცდიდნენ ჩვენს პრობლემებს, მშიერი ბავშვების გასაჭირს, რომლებიც ძალიან უბრალო ავადმყოფობის დროსაც კი პანტაპუნტით იხოცებიან. იმ ქართველებთან დღემდე მეგობრული ურთიერთობა მაქვს, რადგან ძალიან ძვირფასები არიან ჩემთვის.
 

– მანამდე არაფერი გსმენიათ ქართველების შესახებ?
– ვოლგოგრადის სკოლა-ინტერნატში “გრუზინებს” ეძახდნენ და ცნობილი იყო, რომ ძალიან თბილები და მეგობრულები­ იყვნენ, ბავშვები კი – ძალიან ჯიუტები­. მე მათთან ურთიერთობა არასდროს მქონია…

როდესაც ავღანეთში დავბრუნდი, შევიტყვე, რომ ჩვენი ქვეყნის სამხრეთით არსებობს საუკუნეების წინ ჩამოსული გურჯების დასახლება და იმ ტერიტორიაზე შესვლას თალიბებიც ერიდებიან, თუმცა მე იქ არასდროს ვყოფილვარ.

 

ჩვენ არ გვაქვს შესაძლებლობა, საკუთარი ქვეყანა მოვინახულოთ და შვილებს გავაცნოთ. აქ ომია და უნდა გადარჩე… ვინც მოახერხა და გამდიდრდა, თანა­მდებობები იყიდეს, უცხოეთში ვილები აქვთ, იარაღისა და ნარკოტიკების ბიზნესს­ მართავენ და ქაბულში უზარმაზარი სასახლეები აქვთ. კორუფცია ყველა სფეროში ყვავის.

 

კანონს ის ქმნის, ვისაც ფული აქვს. ბოდიშს გიხდით თქვენც და ქართველ მკითხველსაც, მაგრამ აქ ფულიანმა კაცმა შეიძლება მცირეწლოვანი­ ბავშვი (სქესს მნიშვნელობა არა აქვს) გააუპატიუროს და დაუსჯელი დარჩეს, რადგან კანონი არ არსებობს, მოძალადე ბავშვის მშობლებს დასცინის, ისინი კი ვერაფერს ეუბნებიან. მოსახლეობა ამ ტრაგიზმს ვერ აცნობიერებს…

 

ავღანური არმია თალიბების წინააღმდეგ ბრძოლაში ნადგურდება, არმიაში წასვლით მთელ ოჯახს საფრთხეს უქმნიან, ჩვენი ხელისუფლება და თალიბები კი გარიგებული არიან…

 

მოსახლეობის 97%-ს ელემენტარული განათლება არა აქვს, მთავრობა კი ამ უბედური, ცხოველებს დამსგავსებული ხალხის ხარჯზე მდიდრდება. ყველა სახელმწიფო უწყებას ამერიკა უხდის ფულს, მაგრამ ამ თანხას ავღანეთის ხელისუფლება ჯიბეში იდებს.
ვიღაცებმა დაიწყეს კორუფციული სქემის­ ჟურნალისტური გამოძიება, მაგრამ ზოგი მოკლეს, ზოგი კი იძულებული გახდა, ქვეყნიდან წასულიყო. მეც ცალკე თალ­იბები მდევნიან და ცალკე ხელისუფლება,­ მეუბნებიან, რომ ქვეყნის შიდა პრობლემებზე უცხოელებს ვუყვები, რითაც, თურმე, ტრადიციებს ვაყენებ შეურ­აცხყოფას… აქ ფული ყველაფერს წყვეტს. ამას წინათ თალიბი გაათავისუფლეს, რომელმაც სკოლა დაბომბა და ბავშვები­ დაიხოცნენ. ზოგს ლამის მთელი ბატალიონი ჰყავს ამოწყვეტილი. ნარკოტიკების წინააღმდეგ სახელმწიფო პროგრამაა შემუშავებული, მაგრამ ხელისუფლების პირველი პირები ამ ბიზნესით დღემდე მდიდრდებიან…
რამდენიმე წლის წინ ავსტრალიურ სამშენებლო კომპანიასთან ვმუშაობდი თარჯიმნად. კანადის საელჩოს აშენებდნენ. მშენებლობაზე ადგილობრივებიც იყვნენ დასაქმებული. ფეხსაცმელი არ ეცვათ. ზამთარი იყო, თოვდა. კანადელები ფეხშიშველა, ველურ ავღანელებს უცხოპლანეტელებივით უყურებდნენ და ფოტოებს უღებდნენ. უამრავი ასეთი ფაქტი არსებობს, ამიტომაც საერთაშორისო საზოგადოებისთვის ავღანეთი მხოლოდ ომსა და ტერორიზმთან ასოცირდება…

– საერთაშორისო ორგანიზაციებს აქვთ მუშაობის შესაძლებლობა?
– შეიძლება რამის შეცვლის სურვილი­ ჰქონდეთ, მაგრამ სიცოცხლეს არავინ სწირავს და არც გაემტყუნება, ამიტომ წერენ პროექტებს, რათა მიიღონ გრანტები და ავღანელი მაღალჩინოსნების ჯიბეებში მილიონობით დოლარი წავიდეს… რას ვერჩი ამერიკელს, ფრანგს ან ხორვატს, როდესაც ავღანელი ღუპავს თავის ქვეყანას?!
არსებობს პროვინციები, სადაც დენის შესახებ არაფერი სმენიათ. ვერ წარმოუდგენიათ, რომ არსებობს ღილაკი, რომელსაც თითს მიაჭერ და ნათურა აინთება, არც ტელევიზორის და მაცივრის შესახებ იციან…
ასეთ ადგილებს ხელისუფლება ვერ აკონტროლებს. ის თალიბანის ხელშია, რომელიც ასეთ სიბნელეს სათავისოდ იყენებს. მან იცის ავღანელებში რელიგიის ძალა და ამ უბედურებაში მოლებსაც რთავს.
შემუშავებული აქვთ იდეოლოგია, როგორ მოახდინონ გავლენა ამ უბედურ ადამიანებზე. “თალიბანის” ლიდერები ან მოლები მათ ეუბნებიან, ამერიკას ჩვენგან განსხვავებული რელიგია აქვს და მუსლიმებს ებრძვის, ამიტომ უნდა გავანადგუროთო!
პაკისტანში მოქმედებს სამხედრო, კარგად დაფინანსებული ორგანიზაცია “აისაი”, რომელიც ამაში დიდ ფულს იხდის.
– თქვენს ოჯახზეც გვიამბეთ…

– მეუღლე და ორი ბიჭი მყავს… მეუღლეს ჩაცმაშიც არ ვზღუდავ, ამიტომაც მერჩიან, ჩვენს ქალებს ცუდ მაგალითს აძლევო. აქ შეიძლება კაცი იმიტომ მოკ­ლან, რომ მან ქალიშვილს განათლება მისცა. ტრადიციას ებრძვისო, იტყვიან.

აქაურებს, თითოეულს შვიდი ცოლი ჰყავს. ფულიან ხალხს შეუძლია, 12-13 წლის გოგონა “იყიდოს”. 20 წლის ქალს 4-5 შვილი ჰყავს, უბედურები, დაავადებული არიან და 40 წლის ასაკში 70-ისას ჰგვანან. 45 წლამდე თუ მიაღწიეს, გაუმართლათ… მონებივით ცხოვრობენ, რადგან ცნება “ქალის უფლება” არ არსებობს.

– ქვეყნიდან წასვლაზე არ გიფიქრიათ?

– ერთი პროცენტი მაინც რომ მქონდეს აქედან წასვლის შანსი, მოვკიდებდი ხელს ჩემს შვილებს და ნებისმიერ ისეთ ქვეყანაში წავიდოდი, სადაც ომი არ იქნებოდა. მათ ვეტყოდი, დაივიწყეთ ავღანეთი, აქ არის თქვენი სამშობლო და შეიყვარეთ, იცხოვრეთ ისე, რომ ამ ქვეყნის ღირსეული მოქალაქეები იყოთ-მეთქი!.. უფროსი ბიჭი მეხუთე კლასშია. უმეტესად სახლში ვამეცადინებ, რადგან მეშინია, ვინმემ არ მომიკლას ან არ გააუპატ­იუროს. მისი თანატოლები უკვე ჰაშიშს ეწევიან, ქურდობენ, იარაღით დადიან… აქ სურსათის მაღაზიაში, შაქრისა და პურის გვერდით, ჰეროინი, ოპიუმი და ჰაშიში იყიდება. იარაღიც ქუჩაში იყიდება. თუ ოდესმე ქვეყნიდან წასვლა გვეღირსა, 20 წლისაც რომ იყოს, პირველ კლასში შევიყვან, რათა სრულფასოვანი განათლება მიიღოს, მაგრამ სხვა ქვეყანაში ლეგალური თავშესაფრის მიღება ძალიან ძნელია. ავღანელებს მთელი მსოფლიო კამიკაძეებად და ტერორისტებად გვიცნობს. ვიზაზე ოცნებაც სისულელეა, უკეთესობის პერსპექტივა კი არ ჩანს.
როდესაც ავღანელს ეუბნებიან, თუ შაჰიდის ქამარს გაიკეთებ და ურჯულოების გარემოცვაში თავს აიფეთქებ, სამოთხეში მოხვდებიო, ის თვალისდაუხამხამებლად მიდის სიკვდილზე… “თალიბები” რელიგიურ ფანატიზმს განსაკუთრებული წარმატებით იყენებენ. ერთხელ პოლიციაში ატირებული 12 წლის გოგონა მოვიდა, ძმამ შაჰიდის ქამარი ჩამაცვა და ერთ-ერთი სახელმწიფო დაწესებულების მისაღებში თავის აფეთქება მიბრძანა, მე კი ჯერ სიკვდილი არ მინდა, მაგრამ სახლში რომ დავბრუნდე, ძმა მომკლავსო.
ჩვენს ხალხს პროტესტის გრძნობა არა აქვს. ის მცირე განათლებული ნაწილი სახელმწიფო სამსახურშია და იმის შიშით, ესეც არ დაკარგოს, ხმას არ იღებს. აქ ქალს ოჯახის წევრები იმიტომ კლავენ, რომ ქმრის სისასტიკე ვერ აიტანა და გაიქცა.
– ძმასთან ურთიერთობა თუ გაქვთ?

– ტელეფონითა და ინტერნეტით ვეხმიანებით ერთმანეთს. როსტოვში ცხოვრობს. როდესაც ავღანეთში ვბრუნდებოდი, ვფიქრობდი, რომ ის არასწორად იქცეოდა, ახლა კი ვხვდები, ჩემზე ჭკვიანი აღმოჩნდა.

 

ქეთევან ნინუაhttp://tiflisnews.ge
საინფორმაციო სააგენტო tiflisnews.ge კონტაქტი- ☎️ 555 100 929

„ღრუბლიანობა მოიმატებს… ტემპერატურა 0°-მდე დაეცემა“ – განახლებული ამინდის პროგნოზი

 27 ნოემბერი - ხუთშაბათიდასავლეთ საქართველოში - დროგამოშვებით ღრუბლიანობის მომატება. უმეტესად უნალექოდ. აღმოსავლეთის ქარი 7-12 მ/წმ. ჰაერის ტემპერატურა: დაბლობშიღამით +3, +8°, დღისით +17, +22°; მთაში ღამით -3, +2°, დღისით  +15, +20°;  მაღალმთაში ღამით  -4, +1°, დღისით  +12, +17°.აღმოსავლეთ საქართველოში - დროგამოშვებით ღრუბლიანობის მომატება. უმეტესად უნალექოდ. აღმოსავლეთის ქარი 7-12 მ/წმ.  ჰაერის ტემპერატურა: ბარში ღამით  +1, +6°, ზოგან  -4°-მდე,  დღისით +13, +18°;  მთაში ღამით -5, 0°, დღისით  +11°, +16°; მაღალმთაში ღამით  -7, -2°,  დღისით +4, +9°, ზოგან +14°-მდე.28 ნოემბერი - პარასკევიდასავლეთ საქართველოში - დროგამოშვებით ღრუბლიანობის მომატება. უმეტესად უნალექოდ. აღმოსავლეთის ქარი 10-15მ/წმ. ჰაერის ტემპერატურა: დაბლობშიღამით +5, +10°, დღისით +19, +24°; მთაში ღამით -3, +2°, დღისით +17, +22°;  მაღალმთაში ღამით  -6, -1°, დღისით  +14, +19°.აღმოსავლეთ საქართველოში - დროგამოშვებით ღრუბლიანობის მომატება. უმეტესად უნალექოდ. ზოგან შესაძლებელია ნისლი.  აღმოსავლეთის ქარი 7-12მ/წმ. ჰაერის ტემპერატურა: ბარში ღამით  0, +5°, ზოგან  -5°-მდე;  დღისით +11, +16°;  მთაში ღამით -7, -2°, დღისით +12,+17°; მაღალმთაში ღამით -5, 0°, ზოგან -9°-მდე, დღისით +4, +9°, ზოგან +16°-მდე.

“გახარია-საქართველოსთვის” ყოფილი წევრი დიმიტრი ცქიტიშვილი- პოლიტიკური პროცესი მოკვდა, განსაკუთრებულად, 4 ოქტომბერს, როდესაც დაქსასული ოპოზიციური სპექტრი შევიდა იმ პროცესში, სადაც ყველა კომპონენტმა მარცხი განიცადა

„ჩიხურია სიტუაცია. პოლიტიკური პროცესი მოკვდა, განსაკუთრებულად, 4 ოქტომბერს, როდესაც დაქსასული ოპოზიციური სპექტრი შევიდა იმ პროცესში, რომელშიც შევიდა, რომელშიც ყველა კომპონენტმა მარცხი განიცადა და ეს მოსალოდნელიც იყო“ - განაცხადა „გახარია საქართველოსთვის“ ყოფილმა წევრმა დიმიტრი ცქიტიშვილმა „ფორმულას“ ეთერში.როგორც ცქიტიშვილი ამბობს, პოლიტიკოსების გარეშე პოლიტიკის დაბრუნება წარმოუდგენელია და აქვე აცხადებს, რომ ახლა მათ „ორგანიზაციის კრიზისი“ აქვთ.„დღეს ბევრად უფრო ფრუსტრირებულია საზოგადოება. პოლიტიკური პარტიების და პოლიტიკოსების გარეშე პოლიტიკის დაბრუნება წარმოუდგენელია. მარტო პროტესტი ამას თავისთავად ვერ იზამს. პროტესტი არის საზოგადოებრივი ნება, ამის გამოხატულება უნდა იყოს პოლიტიკური ორგანიზაცია. ორგანიზაციის კრიზისი გვაქვს ახლა ჩვენ. ჩვენ არ გვაქვს ისეთი პოლიტიკური ორგანიზაცია, რომელსაც შეუძლია ითავოს ან გაერთიანება, ან ერთობა, ან ფლაგმანი იყოს, ლოკომოტივი იყოს, მაღალი ნდობა ჰქონდეს, ამის კრიზისი გვაქვს და მე ასე ვუყურებ, რომ დღეს პარტიული პოლიტიკის მიღმა უნდა დავინახოთ პროცესი. ნებისმიერ მომენტში უნდა ვიყოთ მზად, რომ არჩევნებში მონაწილეობა მივიღოთ. შესაძლებელია მოგვიწიოს გასვლა უსამართლო არჩევნებში და ეს არჩევნები ბრძოლის ახალ ველად უნდა ვაქციოთ, რაც არ გამოვიდა 4 ოქტომბერს და სამწუხაროდ, მცდელობებიც არ იყო საკმარისი. 4 ოქტომბერს ხელისუფლებამ შედეგი დადო ისეთი, როგორიც დადო იმიტომ, რომ პრაქტიკულად დაამარცხა ყველა მიმართულება“-განაცხადა დიმიტრი ცქიტიშვილმა.

პაატა ბურჭულაძე – 4 ოქტომბერს შედგა მშვიდობიანი დამხობა

ბევრ თქვენგანს დასწყდა გული, რომ ბოლომდე ვერ მივაღწიეთ მიზანს, მათ შორის, მეც. ვიცით, ათონელის სასახლესთან რა პროვოკაციასაც ჰქონდა ადგილი ჩვენი ხალხის წინააღმდეგ, – ამის შესახებ პაატა ბურჭულაძემ დღევანდელ სასამართლო პროცესზე განაცხადა.ბურჭულაძის თქმით, მომხდართან დაკავშირებით დღეს ზუსტად ვერ ისაუბრებს, თუმცა ამბობს, რომ ამის გარკვევის დრო მალე დადგება.ამასთან, პაატა ბურჭულაძის განცხადებით, 4 ოქტომბერს შედგა მშვიდობიანი დამხობა.„რა მოხდა 4 ოქტომბერს – განსაკუთრებით ბატონმა პროკურორმა მომისმინოს. პირველად მეძლევა საშუალება, ჩემი დაკავების შემდგომ გესაუბროთ. „ოცნებას“ ყოველთვის აღიზიანებდა ტერმინი „მშვიდობიანი დამხობა“. ჩვენი გასამართლების მიზეზიც სწორედ ეს არის. უნდათ, ეს ფრაზა მონათლონ, როგორც ძალადობრივი მოქმედება და მე დღეს მინდა, გითხრათ, ბატონო მოსამართლევ, რომ მშვიდობიანი დამხობა შედგა 4 ოქტომბერს. შედგა დიდი წარმატებით, თავისუფლების მოედანსა და რუსთაველის გამზირზე გამართულ ეროვნულ კრებაზე. ყველამ კარგად იცის, რომ არავითარ ძალადობას ადგილი არ ჰქონია, საქართველოს მოქალაქეებმა ერთხმად გადავირჩიეთ და დავამხეთ უკანონო ხელისუფლება, რუსი ოლიგარქის არალეგიტიმური რეჟიმი. პასუხი იმისთვის, რაც მოხდა ათონელის რეზიდენციაში, გთხოვთ, მოჰკითხოთ ე.წ. მთავრობას. მეგობრებო, დაფიქრებულხართ, რომ როცა საუბარია 4 ოქტომბერზე, ე.წ. ხელისუფლება მხოლოდ ათონელის სასახლესთან არშემდგარ რევოლუციაზე საუბრობს და არცერთხელ არ ახსენებს, რა მოხდა თავისუფლების მოედანზე და რუსთაველის გამზირის მთელ ტერიტორიაზე? ეს იმიტომ, რომ ჩვენს ასობითათასიან სახალხო შეკრებაზე გაფორმდა დიქტატურის აბსოლუტური კრახი და იქ მათ ვერ მოახერხეს პროვოკაცია. ვერავინ იტყვის, რომ მოწოდება იყო ძალადობისკენ. 4 ოქტომბერს ჩვენ, ყველანი, ვიყავით მიწვეული ეროვნულ კრებაზე. ასე ცხადდებოდა ტელეეთერებიდან და ასე ეწერა მოსაწვევებზე, რომლებსაც ჰქონდა ჩემი ხელმოწერა. ჩემი კარიერაც და ცხოვრებაც საჯაროა. ყველამ იცის ჩემი სამოქალაქო პოზიციაც, ჩემი საქმიანობაც, ჩემი შემოქმედებაც. მთელი ცხოვრება ქვეყნისთვის სამსახურს ვეწეოდი – სცენიდან, ქველმოქმედებით თუ საზოგადოებრივი საქმიანობით. ახლა წამიყენეს აბსურდული ბრალდებები, თითქოს მე ძალადობისკენ მოვუწოდებდი ხალხს.ყველასთვის ნათელია, რისთვის კეთდება ეს – „ოცნება“ ცდილობს, პატრიოტიზმი გამოაცხადოს კრიმინალად, ხოლო თავიანთი ქცევა, ანუ სამშობლოს ღალატი – გმირობად. 4 ოქტომბერს, პირველად საქართველოს ისტორიაში, შედგა ეროვნული კრება, ჩვენი, ქართველი ხალხის დამსახურებით. ეს ნამდვილად იყო შეკრება, სადაც მისმა უდიდებულესობამ, ქართველმა ხალხმა გამოხატა საკუთარი ნება, რომ დაიცვას საქართველოს კონსტიტუცია. 4 ოქტომბერს რუსთაველის გამზირზე იმყოფებოდა უპრეცედენტოდ ბევრი, 250 000-ზე მეტი ადამიანი. საქართველოს, არათუ ქალაქებიდან და რაიონებიდან, არამედ თითქმის ყველა სოფლიდან იყო წარმომადგენელი. მათ შორის, აფხაზეთიდან და სამაჩაბლოდან. ასევე იყო უამრავი ემიგრანტი, ისინი სპეციალურად ამ დღისთვის ჩამოვიდნენ. აგრეთვე, კრებას ესწრებოდა საქართველოში მცხოვრები ყველა ეთნიკური უმცირესობის წარმომადგენელი. ბევრ თქვენგანს დასწყდა გული, რომ ბოლომდე ვერ მივაღწიეთ მიზანს, მათ შორის, მეც. ვიცით, ათონელის სასახლესთან რა პროვოკაციასაც ჰქონდა ადგილი ჩვენი ხალხის წინააღმდეგ. მე დღეს ვერ ვისაუბრებ ზუსტად მომხდარზე, რადგან დაკავების შემდგომ მოწყვეტილი ვარ გარე სამყაროს, შესაბამისად, მოკლებული ვარ სრულფასოვან ინფორმაციას, მაგრამ ამის გარკვევის დრო მალე დადგება. თუმცა ყველას შეგვიძლია, ვიამაყოთ მიღწეულით – ჩვენი ერთობით, ენთუზიაზმით და პატრიოტიზმით. ჩვენ, ქართველმა ხალხმა, შევძელით, გაგვეკეთებინა ის, რაც ოლიგარქიის ბანდამ ვერ შეძლო და ვერც შეძლებს, შვიდივე მილიარდი დოლარიც რომ დახარჯოს. ამიტომაც, დაიმახსოვრეთ, რომ 4 ოქტომბრის ეროვნული კრების შემდგომ ჩვენ კი არ ვებრძვით არალეგიტიმურ მთავრობას, არამედ უზურპატორის ბანდა ებრძვის ხელისუფლებაში მყოფ საქართველოს ხალხს“ , – განაცხადა პაატა ბურჭულაძემ.ამასთან, პაატა ბურჭულაძემ სასამართლო პროცესზე წაიკითხა ის „დეკლარაცია“, რომელიც 4 ოქტომბერს, თავისუფლების მოედანზე მიმდინარე აქციის მონაწილეებს გააცნო.პაატა ბურჭულაძის თქმით, „პასუხი უნდა აგონ მოღალატეებმა, ნაცვლად იმ უდანაშაულო ადამიანებისა, ბავშვებისა, ვისაც ქუჩებიდან, სახლებიდან, ოჯახებიდან იტაცებენ“.„ისინი თავად ბოროტებას ემსახურებიან ჩრდილიდან, დევნის, დაშინების და დამორჩილების გზით. სწორედ ამ დამნაშავეების სია იყო ის, რაც სცენიდან იქნა წაკითხული და რის გამოც ჩვენ საპყრობილეში აღმოვჩნდით, მაგრამ დარწმუნებული ბრძანდებოდეთ, ეს დამნაშავეები პასუხს აგებენ კანონისა და ქართველი ხალხის წინაშე. ჩვენი გეგმა იყო ათონელის ქუჩაზეც გაგვემართა მშვიდობიანი მიტინგი, რომელშიც მონაწილეობას მიიღებდნენ როგორც კრების დელეგატები, ასევე, დიდი ალბათობით, ველოდებოდით, სამართალდამცველებსაც და შემდგომ უამრავი ადამიანი მოვითხოვდით პრეზიდენტის სასახლის გასაღების გადმოცემას, რაც უეჭველად მშვიდობიანად მოხდებოდა, რომ არა ის პროვოკაცია, რაც მოაწყო „ოცნებამ“ ქართველი ხალხის წინააღმდეგ. შედეგად კი, უამრავი უდანაშაულო ადამიანია დაკავებული. ჩემი მხარდაჭერა ყველა პოლიტპატიმარს, აუცილებელია მათი დაუყოვნებლივ გათავისუფლება“, – აღნიშნა პაატა ბურჭულაძემ.პაატა ბურჭულაძის განმარტებით, 4 ოქტომბერს მის მიერ წარმოთქმული სიტყვა არ შეიცავდა ძალადობის ან ძალადობისკენ მოწოდების ნასახსაც კი.„ამის დასტურია, რომ ჩვენ, ყველანი, იქ ვიყავით შვილებთან და შვილიშვილებთან ერთად. ყველაფერი, რასაც ვაკეთებდით, ემსახურებოდა მხოლოდ და მხოლოდ მშვიდობიან გამოხატვას, რაც არის ჩვენი კონსტიტუციური უფლება. ჩემი მიზანი იყო ის, რაც ჩემი მიზანია დღესაც – საქართველოში დემოკრატიული მმართველობის დამყარება, ხელისუფლების ცვლილება, ქართველი ხალხისგან მოტაცებული, წართმეული უფლებებისა და უფლებამოსილებების ხალხისთვის დაბრუნება. 4 ოქტომბერი – ეს დღე ჩავარდნის დღე კი არ არის, არამედ ერთიანობის, საზოგადოების მიერ ძალაუფლების მშვიდობიანად, ლეგიტიმურად ხელში აღების, გასაჭირში ერთად დგომის დღეა. ეს არის ბოროტებაზე გამარჯვების დღე.დააკვირდით, ძალიან უცნაურია, რომ, პროტესტის ისტორიაში პირველად, არავის გვინახავს დრონის სრულყოფილი კადრი, რამდენი ადამიანი ესწრებოდა სახალხო კრებას. ხალხის რაოდენობის პიკი იყო დაახლოებით 19:00 საათზე და ადგილზე იმყოფებოდა დაახლოებით 250 000 ადამიანი. თუმცა შემდგომაც უამრავი ადამიანი გვიერთდებოდა. ალბათ ყველასთვის ცნობილია, რომ ამ დღეს საეჭვოდ „დაიკარგა“ დრონები. რა თქმა უნდა, სპეცსამსახურებმა ჩამოაგდეს სამი მედიასაშუალების დრონი: „ნეტგაზეთის“, „პროექტი 64“-ისა და გამოცემისა „მაუწყებელი“. აქედან ნაპოვნია მხოლოდ 1 დრონი და მას ამოცლილი ჰქონდა მეხსიერების ბარათი. ზემოაღნიშნულ საკითხზე ობიექტური სტატია გამოაქვეყნა „რადიო თავისუფლებამ“ და კარგი იქნება, თუ მას საზოგადოება გაეცნობა. „ოცნების“ მიზანი იყო, არ დაგვენახა რეალური სურათი, არ დაგვენახა ერთმანეთი, რადგან ვიყავით ძალიან ბევრნი. ეს იყო მაქსიმუმი, რაც შეძლო ხუნტამ, რომ ხელი შეეშალა ეროვნული კრებისთვის. მათ ასვე აურიეს ნავიგაციის სისტემა – რუსთაველის გამზირს აჩვენებდა, როგორც თბილისის აეროპორტს და პირიქით. ეს, სავარაუდოდ, არა მარტო ხალხის შეკრების, არამედ ქვეყნის უსაფრთხოების წინააღმდეგ ჩადენილი დივერსიაა, რომელსაც აუცილებლად მომავალში უნდა გაეცეს პასუხი. ქუჩაში იმაზე მეტი ხალხი იდგა, ვიდრე რუსულ სპეცოპერაციაზე, ე.წ. არჩევნებზე მივიდა. ოთხმა ოქტომბერმა დაგვარწმუნა, რომ დიდი უმრავლესობა ვართ და ვხედავთ ჩვენს ძლიერებას – საქართველოს ძლიერებას. ძლიერება ხალხშია, თავისუფალ ადამიანებში და არა იარაღში, ხელკეტებში ან წიწაკის სპრეის რაოდენობაში. ამ დღეს საქართველოს ე.წ. მთავრობის არალეგიტიმურობა გაფორმდა და ეს გააკეთა ქართველმა ხალხმა, ძალაუფლების წყარომ. 4 ოქტომბერი საქართველოს ისტორიაში ჩაიწერება არა როგორც „ოცნების“ ე.წ. არჩევნების დღე, არამედ, რეალურად, მათი „გადარჩევნების“ დღე“, – განაცხადა პაატა ბურჭულაძემ.პაატა ბურჭულაძე ამბობს, რომ ზოგიერთი გაყიდული ან უგუნური პოლიტიკოსი ცდილობს ამ დღის დაკნინებას.„რეალურად კი, ჩვენ დავინახეთ, რომ გვყავს უამრავი პატრიოტი, გულანთებული ადამიანი. სამწუხაროდ, მოღალატეებიც საკმარისად გვყოლია. ვთხოვ ყველა მონაწილეს, როგორც კი ოლიგარქის მონები ათონელის პროვოკაციას მოიხსენიებენ არშემდგარ რევოლუციად, ყოველთვის ვუპასუხოთ, რომ მთავარი მოვლენა ამ დღეს იყო ის, რაც მოხდა რუსთაველის გამზირსა და თავისუფლების მოედანზე, სადაც ქართველმა ხალხმა „ქოცები“ ხელისუფლებიდან გადააყენა, საკადრისად უპასუხა მათ არალეგიტიმურობას. ვიმეორებ, 4 ოქტომბრამდე ჩვენ ვაპროტესტებდით მათ არალეგიტიმურობას, სისასტიკეს, უკანონობას, ხოლო სახალხო კრების შემდეგ – უკვე ლეგიტიმურ ხალხის ხელისუფლებას ებრძვის ავაზაკთა ჯგუფი, რომელიც მხოლოდ პოლიციის მოძალადე ნაწილის მეშვეობით არსებობს. 4 ოქტომბერს მხოლოდ აქცია კი არ გაიმართა, არამედ გაიმართა საქართველოს ეროვნული კრება და ყველასთვის საამაყოა, ვინც მიიღო ამ ისტორიულ მოვლენაში მონაწილეობა, სადაც მკაფიოდ გაისმა საქართველოს ხმა – თავისუფლება საქართველოს არჩევანია და თავისუფლება საქართველოს ბედისწერაა.დაბოლოს, მე არალეგიტიმური ხელისუფლების მიერ ფეხქვეშ გათელილი რამდენიმე უფლება ჩამოვთვალე. აქვე უნდა დავამატო, რომ ირღვევა სამართლიანი სასამართლოს უფლებაც. არ შეგაწყენთ თავს იმის ახსნით, რატომ არის ეს ასე. ეს თქვენ ჩემზე კარგად მოგეხსენებათ. უბრალოდ, მინდა, გითხრათ, ბატონო მოსამართლევ, რომ მესმის თქვენი მდგომარეობა და მე გპატიობთ.ჩემო თანამებრძოლებო, ჩემო ქართველებო, ვამაყობ, რომ ვარ ერთ-ერთი თქვენგანი. 28 ნოემბერს და ყოველთვის, როცა საჭირო იქნება, ყველანი რუსთაველზე! ბრძოლა ჩვენი ქვეყნის თავისუფლებამდე, ბოლომდე!“ – განაცხადა პაატა ბურჭულაძემ.

„ციხის სამედიცინო სამსახური წამების სისტემის ნაწილია და არაფერი ჰუმანიტარული მათ არ შერჩენიათ“ – მიხეილ სააკაშვილი

„ეს სისტემა 100% დაინგრევა და ექიმები, როგორც რეპრესიული სისტემის ნაწილი, პასუხს აგებენ სხვებთან ერთად“ - ამის შესახებ რუსთავის ციხეში გადაყვანილი მიხეილ სააკაშვილი წერს.„წინა ყოფნისას რუსთავის საპყრობილეში ერთადერთი ნათელი წერტილი იყო სამედიცინო პერსონალი, რომელიც ყოველთვის თბილად მხვდებოდა, მიღიმოდა, მამხნევებდა და ზრუნავდა ჩემს ჯანმრთელობაზე. მოწამვლის შემდეგ გვიან ღამით პირველი დახმარება მათ აღმომიჩინეს.გამიხარდა, რომ აქ უკან მოყვანისას პირველ საღამოს სწორედ ისინი დამხვდნენ, თუმცა მეორე დილასვე ჩამომაშორეს ჩემი ძველი ნაცნობები და შემოიყვანეს დაშინებული, კრიჭაშეკრული, სრულიად არაკომპეტენტური ქოც-მედიკოსები, რა სამარცხვინოა!მართალი არიან გიორგი ახობაძე და სხვა პოლიტპატიმრები, ციხის სამედიცინო სამსახური წამების სისტემის ნაწილია და არაფერი ჰუმანიტარული მათ არ შერჩენიათ.ამათი ახლად გამოცხობილი კაციჭამიური ლოზუნგია „ნულოვანი თანაგრძნობა პოლიტპატიმრების“. აი დღეს დილითაც, მას შემდეგ, რაც „სამედიცინო“ მომსახურებაზე უარი ვთქვი, შემოვიდა ერთი კონცლაგერის „ექიმი“ და დამიწყო მორალის კითხვა. თან გამომიცხადა, რომ ჩემი მოწამვლა, რომელიც დაადასტურა ამერიკულმა და გერმანულმა ლაბორატორიებმა, ამერიკელმა და ევროპელმა ექიმებმა, თურმე ტყუილია.ეს „ექიმი“ იქცეოდა არაკომპეტენტურად და პროვოკაციულად, როგორც ჯერ კიდევ ვივამედში, ევროსაბჭოს წამების კომისამ დაწერა დასკვნა, რომ სამედიცინო გადაწყვეტილებებს ექიმები კი არა რეპრესიული აპარატი იღებდა და აქაური ექიმები საერთოდ, როგორც სუსის ოფიცრები ისე იქცევიან. ეს სისტემა 100% დაინგრევა და ექიმები, როგორც რეპრესიული სისტემის ნაწილი, პასუხს აგებენ სხვებთან ერთად“, - წერს მიხეილ სააკაშვილი.

საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის წარმომადგენლებმა ტაშკენტში გამართულ GreenEngine Erasmus+ CBHE პროექტის საწყის შეხვედრაში მონაწილეობა მიიღეს

საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის დელეგაციამ Erasmus+ CBHE პროექტის - „კრეატიული საინჟინრო განათლების ხელშეწყობა მდგრადი მწვანე სამყაროსთვის“ (GreenEngine) - საწყის (Kick-off) შეხვედრაში მინაწილეობა მიიღო.ინფორმაციას საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი ავრცელებს.სტუ-ის ცნობით, GreenEngine-ის საწყის შეხვედრაზე, რომელიც ტაშკენტში, INNO ტექნოპარკში გაიმართა, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი სტუ-ის ტექნოლოგიებისა და გრანტების პროექტების ოფისის ხელმძღვანელმა გიორგი მიქიაშვილმა და საერთაშორისო პროექტების კოორდინატორმა ედუარდ დემეტრაშვილმა წარადგინეს.პროექტი GreenEngine საინჟინრო განათლების მოდერნიზებას ითვალისწინებს, რაც გულისხმობს უნივერსიტეტების სასწავლო პროგრამებში მწვანე ინჟინერიის, მდგრადი განვითარების პრინციპებისა და კრეატიული მიდგომების ინტეგრირებას. ღონისძიებამ ერთ სივრცეში შეკრიბა უნივერსიტეტებისა და ორგანიზაციების წარმომადგენლები საქართველოდან, უზბეკეთიდან და ევროკავშირის ქვეყნებიდან. შეხვედრის ფარგლებში პარტნიორებმა განიხილეს პროექტის სამუშაო გეგმები, სამოქმედო სტრატეგიები და თანამშრომლობის მექანიზმები, რაც ხელს შეუწყობს რეგიონში ინოვაციური და გარემოსდაცვით პრინციპებზე დაფუძნებული საინჟინრო განათლების განვითარებას.როგორც სტუ-ის ტექნოლოგიებისა და გრანტების პროექტების ოფისის ხელმძღვანელი გიორგი მიქიაშვილი აცხადებს, საქართველოს ტექნიკურმა უნივერსიტეტმა, როგორც სამუშაო პაკეტი 2-ის - „არსებული სასწავლო პროგრამების ანალიზის განახლება და ევროკავშირის საუკეთესო პრაქტიკები“ - ლიდერმა, შეხვედრაზე წარადგინა დეტალური სამუშაო გეგმის პროექტი და გამოკითხვის ანკეტების კონცეფცია, რომლის გამოყენებაც მოხდება პარტნიორ უნივერსიტეტებში მოქმედი საინჟინრო სასწავლო პროგრამების სრულყოფილი ანალიზისთვის - იმ მიზნით, რომ გამოავლინოს მათი სტრუქტურული თავისებურებები, მწვანე და მდგრადი ინჟინერიის მიმართულებით არსებული შესაძლებლობები და ასევე, აღმოაჩინოს ხარვეზები.„წარდგენილი სამუშაო გეგმა ითვალისწინებს მონაცემთა შეგროვების, შეფასებისა და შედეგების შედარებითი ანალიზის მკაფიო ეტაპებს, რათა პროექტმა უზრუნველყოს ევროკავშირის წამყვან უნივერსიტეტებში აპრობირებული გამოცდილებისა და საუკეთესო პრაქტიკების ეფექტიანი ინტეგრაცია. რაც შეეხება გამოკითხვის ანკეტების კონცეფციას, ის მიზნად ისახავს პარტნიორი ინსტიტუციების აკადემიური პერსონალის, სტუდენტებისა და ადმინისტრაციის მოსაზრებების სისტემატიზაციას, რაც ხელს შეუწყობს საგანმანათლებლო პროგრამების მოდერნიზების პროცესის მიზანმიმართულად დაგეგმვას. საწყისი შეხვედრის პროგრამა ასევე მოიცავდა INNO ტექნოპარკის ინფრასტრუქტურის დათვალიერებას, ფინანსური მართვის, ხარისხის უზრუნველყოფის, დისემინაციისა და მდგრადობის თემატურ სესიებს, აგრეთვე ქსელურ აქტივობებს. საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის მონაწილეობა პროექტში - GreenEngine ხელს უწყობს უნივერსიტეტის საერთაშორისო თანამშრომლობის გაძლიერებას და საინჟინრო განათლების მაქსიმალირად მიახლოებას ევროკავშირის თანამედროვე სტანდარტებთან“, - ამბობს გიორგი მიქიაშვილი.სტუ-ის ინფორმაციით, სესიის განმავლობაში Erasmus+ CBHE პროექტის - „კრეატიული საინჟინრო განათლების ხელშეწყობა მდგრადი მწვანე სამყაროსთვის“ - მონაწილეებმა სამომავლოდ განსახორციელებელი სამუშაოები და მათი შესრულების ვადები განსაზღვრეს.

ბოლო სიახლეები